24 uur in Porto

Het was vrijdag, de eerste dag van de meivakantie. En laat dat nou net een ware hel zijn op Schiphol. Onze sales director Daniëlle waarschuwde me voor wachtrijen van tweeënhalf uur (die naar L.A. bleken een ietsepiets langer dan die voor Europa) en ik zag het al voor me: die vlucht, die ga ik missen. Dacht jij ook, hè? Geen zorg, niks aan het handje, ik zat ruim op tijd in mijn vliegtuigstoel. Bestemming? Porto. Compagnon? TOMS. Ja, die van de te leuke espadrilles en fijne zonnebrillen. Maar wist je dat ze ook een giving company zijn? Als iemand een product van TOMS koopt, geven ze een persoon in een ontwikkelingsland iets terug. Is dat een goed excuus of een goed excuus om een paar aan te schaffen? Maar ik dwaal af.

In Portugal dook ik snel mijn hotelbed in, want zaterdag was mijn dag. Met de zonnebril op mijn neus, de nieuwste TOMS Lenox-sneaker aan de voet en met hét adres voor de lekkerste chocoladewinkel op zak ging ik Porto in. Maar first things first: de mooiste boekhandel op aard: Livraria Lello. Je waant je op Zweinstein, want de bieb van Harry Potter is dus afgekeken van deze boekshop. Na een sugar stop bij Ecuador, jawel het chocoladewalhalla, struinde ik op mijn TOMS richting de rivier, de plaats waar je een real life schilderij kunt gaan zien. Porthuizen op de bergtop, boten in het water en huisjes in honderd kleuren. When in Porto? Drink vino (of port) aan de waterkant, want dit uitzicht moet je de tijd geven.

Doorkruis Porto te voet naar Vila Nova de Gaia. Na mijn 24 uur in de stad ben ik een portkenner en hier vind je de grootse porthuizen. Taylor’s is je huis, want die ligt op de top van de berg en heeft een magnifiek uitzicht over de stad. Om je kennis op portpeil te krijgen is de rondleiding plus geschiedenisles een must. En het leukst bewaart Taylor’s voor het laatst: port proeven aan je eigen tafel in de rozentuin, met zo’n 24 graden op de thermometer. En een blauwe lucht met zon. Geen straf mensen, geen straf. Of het moet de port zijn die wat sneller naar de hogere regionen stijgt? Maar daar houdt Porto rekening mee, want per kabelbaan zoef je terug naar downtown centrum. Zakje churros op schoot en gaan. Nog een uur over op de klok? Dan ga je langs de Torre dos Clérigos, het symbool van de stad. Onmogelijk te omzeilen, want met zijn 76 meters is ‘ie vanuit heel Porto te zien. Als je aan zijn voeten staat, moet je natuurlijk even naar boven. Daar kwamen die TOMS-sneakers prima van pas, want geen wanklank van de voeten so far. In tweehonderdvijfentwintig stappen naar de top, ja. Het is dat ik geen Fitbit om had, maar May en Simone waren apetrots op me geweest.

Weet je wat het irritante aan 24 uur is? Yes, het zijn er maar 24. Ik moet gaan, maar ik wil niet. Dank TOMS, voor nu al de beste zaterdag van het jaar. En Porto? Ik ben op je, dus tot snel.

Oh enne, als Porto op je reisplan staat, boek dan een kamer in het boetiekhotel Rosa Et Al Townhouse (die vind je dus via Doris & Dicky). Rustiek maar modern. Ik zeg: een bed met kraakverse witte lakens, een badkuip op pootjes (op póótjes, jongens), een snoezig balkon, ramen met witte luiken en je view op de tuin. Iets met een vakantiegevoel, ook als je er maar één dag bent.

Geschreven door: Annick van den Broek