8X WAAROM JE JACKIE WILT ZIEN (EN ZIJN)

Normaal sla ik persviewingen over. Want: geen tijd. Maar toen het verzoek kwam om als eerste in Nederland ‘Jackie’ te zien, maakte ik de agenda vrij. Daar zat ik hoor, op dinsdagochtend in een zaal vol filmjournalisten. Dat is me toch ook een aparte soort. Hun dracht is sowieso iets met All Stars, een tikje te zwaar (begrijpelijk, ga maar eens een 7 minute work-out doen terwijl je in een volle zaal met collega’s zit, dat kan dus niet) en met een zweem van koffie en sigarettenrook om hen heen. Voilà, de filmjournalist bij uitstek.

Met misschien een vleugje iets te veel kleer zat ik daar toch maar mooi op dinsdagochtend in het donker met mijn telefoon op vliegtuigstand. Klaar om te kijken naar een van de stijlvolste vrouwen ooit. Je hoorde me nog net niet spinnen. ‘Jackie’ dus. Die moet je zien. Of je leest dit, dan ben je ook bij.

Het accent

Niet dat ik dat per se leuk vond, maar het maakte de perceptie van de persoon wel completer. Jackie had dus een ontzettend Amerikaans accent. Ze is weliswaar in de staat New York geboren, maar dit klonk heel southern. En hees. Anyways, dat deed wat met me. Het maakte haar meer mens.

Haar visie op beeldvorming

Het raamwerk van de film is een interview dat Jackie geeft aan een journalist na de moord op haar man John F. Kennedy. Het interview duurt uiteindelijk ongeveer een dag waarbij Jackie het métier van de journalist tegen het licht houdt. “Is iets waar omdat het op papier staat? Omdat iemand het heeft opgeschreven, maakt dat iets tot waarheid? We hebben nu tv. En dat is wat de mensen zien. Mensen maken hun eigen waarheid.”

Haar idee over het Witte Huis

Jackie ging kwistig tekeer in het presidentiële paleis. Maar niet dat ze de Eric Kusters van die tijd inhuurde, ze wilde het erfgoed van voorgaande presidenten door laten klinken in het huis. Zodat het elke president daarna zou inspireren om zijn land nog beter te dienen.

Jackie paft gedurende de film een sigaret of 259 weg. Weet je meteen waarom ze zo ontzettend size zero avant la lettre was

De outfits

Zeg je Jackie, dan zeg je klasse. Natuurlijk gaat het om haar levensverhaal, maar ik heb me vergaapt aan al haar looks. Het roze boucléwol Chanel-mantelpakje met bijpassende pillboxhoedje dat ze droeg toen haar man vermoord werd op 22 november 1963. En hoe sterk was het dat ze haar bebloede pak aanhield toen de nieuwe president Lyndon Johnson werd geïnaugureerd. “Laat de mensen maar zien wat ons is aangedaan.” En haar begrafenistenue. Misschien theatraal, maar Jackie wist wat het volk nodig had. Een begrafenisceremonie met alles erop en eraan. Koetsen, paarden (alles precies zoals de begrafenis van Abraham Lincoln was geweest) en dus ook aangezette widow wear.

Deze zin

Jackie paft gedurende de film een sigaret of 259 weg. Weet je meteen waarom ze zo ontzettend size zero avant la lettre was. Ondertussen vertelt ze de journalist wat hij wel en vooral niet mag gebruiken van wat ze hem allemaal uit de doeken heeft gedaan. Ze neemt een stevige hijs, kijkt hem lang aan en zegt: “And I don’t smoke.” Daar moesten zelfs de filmjournalisten op All Stars om lachen.

Living well

Denk je eens in: je was de belangrijkste vrouw van het land. Van de wereld misschien. Je grossierde in Chanel en Dior (en in heel veel speciaal nagemaakte Amerikaanse versies daarvan) en kon alles doen wat je wenste. Ineens wordt je man vermoord en ben je berooid. Zijn opvolger wordt beëdigd terwijl jij nog in je bebloede pakje staat (dan is zelfs Chanel geen troost) en nog voor je man begraven is, loopt de nieuwe presidentsvrouwe al met gordijnstalen door het huis wat tot eergisteren nog jouw huis was. En wat deed Jackie? Die zegt zo vaak ze kan: “The Johnsons have been wonderful. They have been so good to me.” Dan heb je klasse. Daar had Jackie geen designerlabel voor nodig.

Je begrijpt de keuze voor Onassis

Jackie had niets. Helemaal niets. Geen geld, geen status. Ze wilde zorgen voor een goede opleiding voor haar kinderen. Waar het overigens allemaal ook niet zo best mee is afgelopen. Hoe moest ze dat betalen? Ik begrijp best dat je dan open doet als een bulkend rijke miljardair aan je poort klopt.

De muziek

Voor vrolijkheid moet je niet naar Jackie toe. Maar voor een andere blik op een leven dat we allemaal kennen wél. En om de muziek. In de categorie kippenvel. Gaat heen.