Amayzine

Als iemand er ineens niet meer is

Ze stond niet in mijn telefoon, maar natuurlijk kende ik haar. Ze was een van de eersten die koffie kwam drinken toen ik Amayzine begon, samen met haar compagnon T. Wat mijn idee was en hoe we elkaar konden helpen. Een jaar later herkende ik haar niet tijdens Fashion Week. Vanwege kort post-chemohaar. Ik mailde met excuses. Het was oké, ze was het gewend. Daarna grapten we heen en weer. Ik vertelde over mijn vriendin F die een tijd lang dezelfde coupe had gehad. Een rood gebroekte hockeyvader was langs haar gelopen en had snoevend gezegd: “Kappertje gepakt?” Even was mijn vriendin overdonderd. Tot ze meesterlijk revancheerde met: “Nee, chemokuurtje.”

Die ging ze onthouden. Ze schreef een boek over gezond eten, waar we natuurlijk aandacht aan besteedden. We mailden heen en weer en ik hoorde, hoera, dat ze genezen was.

Ineens spon zich een web samen van mensen die haar allemaal heel goed kenden. Of ik al op de hoogte was. Ze had huilend gebeld. Het was mis. Heel erg mis. Vriendinnen en compagnon en oervriend T kwamen te hulp. Er werd een kamer ingericht in een hospice. Schilderijen van thuis, servies van thuis. Heel veel bloemen.

Ik was geen inner circle. Ik hoorde het aan en dacht elke dag: misschien is dit de dag waarop ik hoor dat het voorbij is. Nu, hier in Italië kwam het bericht. Eerst op Instagram. Toen een whatsapp aan iedereen die wilde komen. Dat de begrafenis zondag was. Dat hakken misschien niet handig waren op de begraafplaats en dat verder alles goed was.

Ik keek op haar Instagram. Het laatste bericht was van een tijd geleden, uit de tijd dat de zon nog scheen. Nu staat haar account  op pauze. Omdat ze er ineens niet meer is. Ik ken iemand die de telefoonrekening van zijn moeder nog steeds betaalt omdat hij haar voicemail wil kunnen blijven beluisteren. Zo hoop ik ook dat er af en toe een berichtje uit haar naam verschijnt. Om de pijn een beetje te verzachten, de wrangheid weg te wuiven. Om ons in de waan te laten dat ze er nog steeds is. Ergens waar wij de weg niet weten.

By
Jongleert doordeweeks met kinderen en laptops, vermoedt een serieuze shopverslaving en probeert lichtelijk obsessief latte- en wijngebruik van zich af te schudden door overmatig veel te sporten.
25-10-2017
Love & Sex
Top 3
Trending Topics
Top 3