Amayzine pastaparty
In mijn huis is het pasta pasta pasta wat op het menu staat. Mijn dochters wensen minstens een keer per week spaghetti à la vongole en hoppen dan door via de pasta carbonara naar de spaghetti bolognese. Wil je scoren kortom, dan pronk je met een prachtige pasta. Pasta is altijd goed, snel, makkelijk en ook nog eens knap. Een pastabordje is gewoon ontzettend fotogeniek. Toch wil ik de ultieme Italiaanse in mij naar boven halen en wil ik zelf pasta maken. Het idee van zo’n deegmachine waar je aan moet draaien en waarbij alle deegdraden door je keuken hangen om te drogen is echter te bewerkelijk voor mij. Zoals voor elk probleem een oplossing is, heeft Philips daar iets voor bedacht. Een pastamachine.
Nu denk jij waarschijnlijk wat ik dacht: dat sommige dingen niet makkelijk kunnen zijn. Dat dat toch veel tijd kost. En gedoe is. Maar dat is dus niet waar. Het kan echt. Om dat te bewijzen, vroeg Philips ons een pastaparty te organiseren in onze Amayzine -keuken. Met lezeressen. Dat we dan samen gingen koken en dat zij dan allemaal een pastamachine cadeau kregen om de trend thuis voort te zetten.
Je begrijpt dat de mailbox overstroomde. We mochten drie mensen kiezen die met een vriendin mochten komen. Zoals altijd als we iets met jullie doen, ben ik weer zo verliefd op onze lezeressen. Ze voelden als vriendinnen. Verhalen over liefdesverdriet, stoppen met roken, de beste Netflix-series en had je ‘The curious incident of the dog in the nighttime’ al gelezen? Zo ging het, terwijl we de Italiaanse voorgerechten van Viviamo aten en haar limonsecco cocktail proefden. Dat is inderdaad wat je denkt dat het is: het is het drankje van nu (move over gin tonic, hier is de limonsecco) en het is inderdaad net zo lekker als je denkt dat het is.
Je begrijpt dat de mailbox overstroomde.
Ondertussen stond Martin, de Philips-chef al in de keuken. Hij had al even een appeltaartje gebakken in de Airfryer. Het deeg had hij ook met de pastamachine gemaakt. In een handomdraai. Nu mochten wij aan de slag. We stroopten de mouwen op. Of we een bakje bloem in de deegbak wilden doen. En daarna een bakje water. Aanzetten, tien minuutjes wachten en de pasta kwam naar buiten. Je kunt kiezen tussen verschillende opzetstukken: spaghetti, fettuccine, lasagne en penne.
De pasta kun je customizen naar smaak of wens. Met wat inktvissap kleur je hem donker, met wat wortelsap oranje. Je kunt er ook een eitje aan toevoegen of wat peperkorrels. Verder kun je variëren met de soorten bloem. Als je glutenintolerant bent bijvoorbeeld, neem je glutenvrij meel, maar je kunt ook speltmeel of boekweitmeel gebruiken. Alles kan. Je laat de pasta heel even drogen en daarna kook je hem in twee à drie minuutjes.
Ook een idee is om de pasta in de saus zelf te koken, dan wordt de saus nog beter opgenomen door de pasta. De lasagne gaat wel gewoon wat langer in de oven. Of in de Airfryer, want Martin doet echt alles met de Airfryer. Hij legt er op zondagochtend drie croissantjes en twee bolletjes in en twee eieren. Tien minuten op 120 graden en je hebt het perfecte zachtgekookte eitje.
Maar goed, ik dwaal af. Martin maakte eerst een heldere bouillon met een tortellini die gevuld was met truffeltapenade. Daarna kregen we fettuccine in een licht romige wijnsaus met garnalen. Omdat een pastaparty om pasta vraagt, kregen we daarna een lasagne die hij met zalm en bechamelsaus had gemaakt. Of er nog een gaatje was voor de traditionele lasagne. Nou, vooruit. Als toetje toverde hij cannoli (waarvan het deeg ook weer uit de pastamachine was getoverd en in de Airfryer was gebakken) gevuld met mascarpone en passievruchten.
En dat we al zijn recepten in het bijgeleverde boekje konden vinden. We gingen tevreden naar huis. Dit konden wij ook. Koken met de pastamachine van Philips is een eitje. Die je dan weer in de Airfryer klaarmaakt natuurlijk. Dat begrijp je.
