Amayzines lanceringslunch
“May, ik ben een kwartier later, sorry!!” Rachel, mijn haar-hoop in bange dagen, belt me terwijl ik op weg ben naar haar salon (The Building Green Dutch) op de Haarlemmerdijk. Zelf ben ik ook te laat. Zoals te doen gebruikelijk op dagen als deze. Thuis eerst nog voor alle gasten een persoonlijk bedankkaartje schrijven (ben ik ooit mee begonnen en nu zit ik er aan vast), bedenken wat ik wil zeggen, voor de spiegel heen en weer draaien en ineens vinden dat het jurkje dat ik speciaal hiervoor gekocht had toch te netjes was en dan bedenken dat je een van je dochters zonder tussendoortje naar school hebt gestuurd. Ik trek een sprintje naar het plein, breng die banaan en praat met de juf die zich verbaast over mijn casual outfit en platte schoenen. Over een uur sta ik in de stijgers verzeker ik haar, en ik sprint richting auto.
We zijn helaas niet allemaal uitgerust met de kapper van Kate Middleton die een paar ochtenden per week het haar even voor een schamele 300 pond komt föhnen…
Daniëlle, mijn rechterhand en medevoorzitter van de club wij-doen-alles-op-het-laatste-moment, komt naar de kapsalon om daar alles nog even door te spreken. Terwijl Rachel mijn haar richting Caroline de Maigret plooit, doet Daan nog even wat telefoontjes. “Ik stuur NU een Uber om die dvd’s te halen. Dan kan ik ze nog net in de goodiebag stoppen voordat de gasten binnenkomen.” De goodiebag zat al overvol met Bloom van Gucci, een sweater van Denham, nagellak van OPI, Diptyque-bodylotion via Skins Cosmetics, een cadeau van Babassu en een wondermiddel van SOAP (mijn vriendin Anouk Smulders belde net met de vraag waar ze een pallet van dit product kon bestellen), maar Daan wilde meer. Dus ging er nog een dvd van Nocturnal Animals van Tom Ford bij. En daarom houd ik zo van deze vrouw.
“Het is nu echt twee voor twaalf, May.” Daan bedoelt het niet symbolisch. Om half een verwachten we onze gasten. Goed. De auto laten we staan en we springen in de taxi naar &Samhoud Places, het tweesterrenrestaurant waar we onze lanceringslunch houden. Als de taxi stopt, zien we inderdaad al de eerste gast binnenkomen en dan krijg ik toch echt een beetje stress. Die kaartjes moeten nog op de juiste plek worden neergelegd en wat ging ik ook alweer zeggen.
Maar dan, dan is het gewoon gezellig. Harriet Calo, mijn bladenmoeder aait over mijn arm, Lucy Woesthoff toont haar tatoeage aan Simone (die meteen het nummer van de tattoo artist wil hebben) en Daphne Deckers wil natuurlijk op de foto met ons magazine en de serie met haar dochter Emma. Micha van Micha Models heeft een boeket waar je in kunt kamperen zo groot (terwijl ik haar zoveel schuldig ben, want de productie met haar vijf topmodellen en hun moeders was een organisatorisch masterplan), onze Carolien komt binnen met een alsof-er-niets-gebeurd-is-buik, Jetteke van Lexmond is er… Helaas zonder Lieke, want die appte me ’s ochtends al dat ze ziek was. En baalde.
Na de alcoholvrije cocktail (jahaa, we kunnen het heus wel) gaan we aan tafel. Chef-kok Moshik vertelt over zijn filosofie rond koken en eten en we starten met zijn perfecte eitje. Ik kijk naar het gezelschap. Freek Koster van Touché Models, Steven Dahlberg (onze best geklede man van het jaar), Bert Visser (door ons eveneens geridderd tot hairstylist of the year), Merel Westrik en haar agente Kristien van Dillen, Sander Emmering, CEO van Warners TV, Marc Verschoor, CEO van ZenithOptimedia, mijn lieve vriendinnen Daphne en Jenny van Coty, Rosanne van OU. Boutique, Lilian van UPR. Alle editors, mijn geliefde, onze super-Annick en superstagiaires. Er wordt gelachen, geproost en gedronken en het is alweer veel te vroeg te laat. Maar nu hoef ik nergens meer naartoe. Ik blijf nog even. Tot ik de tent uit word geveegd.
Ben je ook benieuwd naar ons magazine? Je kunt het nu kopen bij AKO, Bruna en de grotere Albert Heijn. Wil je het zeker weten, dan bestel je ‘m bij ons via info@amayzine.com. Verwarming aan, deken erbij en nooit meer naar buiten. In ieder geval tot maandagochtend niet.
