BEN JE EEN KAT IN DE LIEFDE?

Mocht je mijn vorige post nog niet hebben gelezen over hondjes in de liefde, doe dat dan alsnog. Maar ik wil je ook wel de korte samenvatting geven, hoor. Kort door de bocht gezien heb je mensen die zich in de liefde als een hond gedragen en mensen die zich als een kat gedragen. Een hond is bereid om heel hard te werken voor liefde; hij wil alles voor je doen, zolang je maar van hem houdt.

De kat is het tegenovergestelde van een hond. Katten zijn helemaal niet van plan om te werken voor de liefde. Sterker nog; een kat vindt dat de ander zijn best moet doen en zal dan bepalen of zij er zin in heeft of niet. Een kat zit niet blij bij de deur te wachten als jij terugkomt van vakantie. Je mag blij zijn als de kat je de eerste paar dagen überhaupt nog aan wil kijken. En als je het heel bont hebt gemaakt, kakt ze onder je bed. Het basisprincipe van de kat is dit:

Als jij alles voor mij doet, dan wil ik misschien wel van je houden.

Sommige mensen zijn als een kat in de liefde. Ze hebben een afwachtende houding en laten de mate waarin zij liefde geven afhangen van de ander. Dit zie je vaak bij mensen die afwijzende ouders hadden; als je ouders bijvoorbeeld kil waren, van die types zijn die moeite hebben met lichamelijk contact of die het tonen van emoties ‘onzin’ vinden. Of ouders die het zo druk met zichzelf hadden dat jij als kind hebt afgeleerd om nog een beroep op hen te doen. Of ouders die altijd zo negatief over je waren dat jij het hebt opgegeven. Als kind kun je dan denken: ik los het wel in mijn eentje op. In feite komt poezengedrag hier op neer: om afwijzing te voorkomen, trek je jezelf bij voorbaat al terug.

Geen zorgen: je bent niet verloren als je kattengedrag vertoont. Het heeft zelfs een aantal grote voordelen. Jij kunt heel goed bij jezelf blijven en je eigen grenzen bewaken. Je zult niet snel jezelf verliezen of onder invloed van een geliefde dingen doen die niet goed voor je zijn. Als je een partner treft die ook gesteld is op zijn autonomie, dan staat niets je in de weg om een geweldige, gelijkwaardige relatie te hebben.

Maar, net als bij de hond (lees toch echt even die post) zijn er ook voor de kat een aantal valkuilen:

1. Je kunt je moeilijk openstellen.

Je bent wantrouwend ten opzichte van de liefde, zodat je nooit helemaal de deuren open durft te zetten. Daardoor kan de liefde ook niet lekker stromen. Het gevoel van overgave ken je niet. Je blijft altijd achter je eigen verdedigingslinie zitten en loopt daardoor veel liefde en verbinding mis. En dat is jammer.

‘Een kat vindt dat de ander zijn best moet doen en zal dan bepalen of zij er zin in heeft of niet.’

2. Je haalt de ander uit zijn kracht.

Omdat die ander altijd maar moet proberen in te schatten hoe bij jou de vlag erbij hangt, kun je die persoon onzeker maken. Een kat gaat rustig op een kast zitten kijken hoe haar minnaar zich voor haar uitslooft en gaat dan ook nog eens haar pootjes aflikken. Alsof de ander niet eens bestaat. In wezen boots je nu de thuissituatie van vroeger na. Alleen ben jij nu de ouder en maak je van je partner het naar aandacht vragende kind. Je haalt zo niet het beste in de ander naar boven. Dat snap je zelf ook wel.

3. Je geeft snel op.

Jouw natuurlijke reactie is: ik doe het wel alleen. Je voelt je veiliger als je op geen enkele manier afhankelijk bent van je partner. Zodra het lastig dreigt te worden, ben je geneigd om weg te lopen of zelfs op te geven. Maar: in de liefde ben je nu eenmaal afhankelijk. Zonder de ander heb je immers geen relatie. Het zou mooi zijn als je daarmee om kunt leren gaan en het vertrouwen krijgt dat jij altijd weer op je pootjes terecht komt als een relatie misloopt (je bent een kat, nietwaar?). Geef niet bij voorbaat al op.

4. Je belandt in knipperlichtrelaties.

Ken je het verschijnsel dat katten altijd feilloos de mensen eruit pikken die geen zin in hen hebben? Uitgerekend bij die persoon springen ze op schoot. Dat kan ook zo werken bij mensen met deze hechtingsstijl. Op het moment dat ze in een relatie zitten, wordt de partner zo’n beetje genegeerd. Gaat de relatie uit omdat zij het zelf uitmaken (want ze kunnen het wel alleen) of omdat de ander er geen zin meer in heeft (want hij krijgt niets terug), dán komen ze opeens in actie. Met een heus charmeoffensief winnen ze de ander weer terug, omdat de ander zoveel aantrekkelijker lijkt voor de kat als ze wordt genegeerd.

5. Je bent wantrouwend.

Als je een partner treft die van jou houdt om wie je bent, die bereid is om voor je te werken, die jou alle liefde en aandacht in de wereld wil geven, dan zul je daar waarschijnlijk met groot wantrouwen naar kijken. Je bent dat niet gewend van vroeger. Jouw referentiekader is immers die van ouders die niet op jou waren afgestemd. Als je iemand treft die dat wel is, dan kun je dat zelfs als beangstigend en benauwend ervaren. Je zult de ander overkritisch bekijken en denken dat er iets mis is met hém.

Herken je een of meer valkuilen bij jezelf? Maak je geen zorgen, niemand is perfect. Je bewust zijn van waar het bij jou weleens mis kan gaan, is al het halve werk. Blijf vooral beminnen! En lees voor meer inzichten en wijze raad over de liefde het boek ‘Hotel Hartzeer’ dat ik schreef met Susan Smit.