Berichtje van Carolien

Ruim een week is er alweer voorbij sinds dit kleine wonder ons leven kwam verrijken. Als ik terugkijk in mijn fotogeschiedenis kan ik me bijna niet meer voorstellen dat er een leven zonder Otis is geweest. Ik had nooit gedacht dat je instant zoveel liefde voor iemand kan voelen! Dat neusje, die voetjes, de lieve geluidjes als hij in slaap valt: de eerste paar dagen ging er een pak tissues per dag doorheen dankzij al die kraamtranen. Of gelukstranen, dat klinkt eigenlijk veel mooier. Met Jon werkelijk als geboren vader aan mijn zijde zijn we nu al zo’n sterk drietal: die kraamtijd mag wat ons betreft voor eeuwig duren. Maar toch komt er een moment dat we weer moeten deelnemen aan de maatschappij. Met het meest dierbare bezit ooit en een gigantische achilleshiel rijker. Lieve Otis, groei maar goed, nou ja, niet te hard dan… Als een spons zuigen wij elk moment samen met jou gulzig op. Deze kersverse leeuw en leeuwin zullen jou beschermen tot in de eeuwigheid.