Met bakken stort de regen uit de hemel. De gordijnen zijn al open, maar vanuit bed aanschouw ik het geweld van Moeder Natuur dat inmiddels ook gepaard gaat met enorme flitsen en brommende klanken. Mijn hoofd is zwaar. Ja, dat krijg je na een diner bij Il Buco waar water en vooral veel bubbelende wijn wordt geschonken. Bij mijn absolute nummer 1 als het aankomt op restaurants op ‘ons’ eiland, zaten we gisteren. Ook toen regende het al gestaag, maar we zaten droog en wel onder een afdakje. En dat met een glaasje prosecco en borden vol met pasta, burrata en andere delicatessen uit de Italiaanse keuken. Oh, oh, Il Buco, je steelt m’n hart keer op keer.

Het seizoen van de weddings is nog lang niet afgelopen. Over een week vertrekken we naar Frankrijk, een paar weken erna vlieg ik naar België en dan daarna is er ook nog een bruiloft in Amsterdam. Dit jaar tellen we er vijf. En dat betekent voor ons niet alleen veel vliegen, maar vooral voor mij met ontzettende urgentie nieuwe zwierende jurkjes passend bij ieder thema te vinden. Op zoek naar ‘summer chic’ ging ik donderdag op pad. Van alles had ik aan. Van top en rok tot off-shoulder bloemengewaad en tot jumpsuit in hemelsblauw. Uiteindelijk werd het iets in mosterdgeel, zwierig en met een hoge split. En toen was daar de vetvlek die ik in de haast en enigszins moedeloosheid over het hoofd had gezien. Dus: ik kan vandaag weer terug. Door diezelfde regen als eerder beschreven, en dan baal je toch echt wel een beetje dat je aan de andere kant van de rivier woont.

Dat gevoel had ik ook weer dit weekend, al wandelend door de South of Houston: Soho. We ontdekken terloops Oficina 1M, een waanzinnig plekje midden in het drukke Soho-geweld. Naast het feit dat het er knus uitziet, is het eten ook nog een god-de-lijk. Pasta. Burrata. Heirloom tomaten. Niets kan ons meer iets maken.