Sinds de hele ‘initial rage’ staat een sieraad met Jons voorletter hoog op mijn verlanglijstje. Inmiddels prijken de letters ‘J’ en ‘C’ als armbandjes om mijn pols en maak ik me oprecht zorgen of de letter van ons zoontje er nog bij zal passen… Ik was nog steeds op zoek naar een mooie initial ring, alleen vind ik veel ontwerpen er te fragiel uitzien of is het lettertype nét niet mooi genoeg. Toen ik deze prachtige initial ring van Miss Spring zag, was ik direct verkocht. Hij ziet eruit als een mooie zegelring, maar in plaats van een familiewapen prijkt er een initiaal in het midden. Alle kleuren goud zijn mogelijk en jouw gekozen initiaal kan met of zonder diamantjes gezet worden. ‘Diamants are a girl’s best friend’ is in ieder geval op mij van toepassing, dus heb ik gekozen voor geel goud met de letter ‘J’ in diamantjes. Maar nu hangt die letter wel errug vaak om één hand, dus kan het zomaar zijn dat die armband over een maand of vijf wordt vervangen voor een andere letter… Welke dat is, houd ik nog even geheim :-).

Wekenlang was ik aan het aftellen naar dit moment: samen met manlief na alle opnames en hectische feestdagen eíndelijk even saampjes een weekje weg. Vorig jaar mocht ik voor een LINDA.-shoot naar Mauritius (ach, ik offer me graag op voor dit soort ‘vervelende’ klusjes) en verbleven we in Club Med: een all-inclusive resort waar ik als kind de coolste vakanties ooit heb beleefd. Maar ik was retebenieuwd of ik 20 jaar later, als volwassene, nog steeds diezelfde euforie zou ervaren. En ja hoor, na een dagje rondbanjeren in de prachtige omgeving, genieten van de heerlijke buffetten en de service van het ultravriendelijke personeel waren al mijn vooroordelen over all-inclusive vakanties verdwenen als sneeuw voor de zon. Dus toen ik een aanbieding voorbij zag komen voor Club Med Marrakech twijfelde ik geen seconde en appte ik Jon dat ik een vakantie had geboekt. Toen hij er vervolgens achterkwam dat de vlucht om zes uur ’s ochtends zou zijn terwijl de avond ervoor het afsluitfeestje van de film ‘Bella Donna’s’ zou plaatsvinden, was hij iets minder enthousiast… Maar bij aankomst op het resort was het die korte nacht absoluut waard: we made it to paradise!

Bij aankomst keken we onze ogen uit: het resort is prachtig aangelegd en overal waar je kijkt, zie je sinaasappelbomen in bloei, tuinmannen hard aan het werk om alles netjes bij te houden en idyllische beekjes met helder stromend water. Bij the main pool area stond het personeel samen met de gasten de fameuze choreografie van Club Med uit te voeren (waar ik als kind elke dag naar uitkeek) en even voelde ik Jon een klein schrikmoment beleven. ‘No worries liefde, je hoeft nergens aan mee te doen!’ Het personeel is supervriendelijk en stelt zich geenszins opdringerig op. We ontdekten de prachtige zen-pool waar je kids-free in volledige rust kan relaxen. Maar al snel kwam manlief erachter dat er allerlei activiteiten werden georganiseerd en zo stonden we de volgende dag om negen uur ’s ochtends op de golfbaan voor een lesje ‘putten’. Ik denk er zelfs nu aan om wat golfskills te kweken! Op de terugweg richting de lunch spotte Jon een wedstrijdje jeu de boules en moesten en zouden we meedoen aan de competitie. Volledig op dreef drong manlief erop aan om deze week echt nog een ochtendje te gaan paardrijden. Pfff, deze mommy-to-be plant voor morgen een rustig dagje aan de zen-pool in!

Hoog op mijn prioriteitenlijstje staat een bezoekje aan het fameuze Djemaa el Fna-plein in hartje Marrakech, waar slangenbezweerders, verhalenvertellers en marktkooplui samenkomen om hun snuisterijen aan de man te brengen. Ik had werkelijk geen idee wat ik aan moest treffen: het bleek een giga chaotische markt met opdringerige verkopers en vieze straten waar je snel de weg kwijtraakt te zijn. Maar zelfs Jon, die 20 jaar geleden dit plein bezocht en dat beeld nog in zijn geheugen had, was stomverbaasd: we konden rustig rondlopen zonder een slang in je nek te krijgen en zonder dat je gedwongen wordt daar iets voor te betalen. Verder waren de straten waren prachtig schoon en was de sfeer gemoedelijk. We ontdekten de tientallen rooftopbars, waarvan Terasse des Épices echt een aanrader is. Als afsluiter genoten we die dag van een drankje op het rooftop terrace van El Fenn, wat absoluut de moeite waard is om alleen al even een kijkje te nemen. Deze week wordt er zéker nog een tripje naar het centrum gepland!

Na zo’n dagje stad hadden we stiekem toch wel weer heimwee naar ons resort… Misschien helpt het ook dat we niet high season zitten; alles hier is zo sereen en relaxt. Elke dag krijgen we schone handdoeken, de ligbedjes staan elke dag weer netjes voor je klaar en je hoeft niet na te denken over logistieke problemen qua eten, want het buffet loopt praktisch de hele dag door. En dan moet je niet denken aan die massaschalen met doorbakken vlees en slappe groenten, maar echt aan culinaire hoogstandjes. Zo stonden we gisteren te watertanden bij de oestertafel (waar Jon maar voor twee moest genieten; arme ik-mag-even-geen-rauwe-vis-maar-ben-er-dol-op) en kon ik mijn geluk niet op met tien (!) verschillende soorten tajines. Om nog maar te zwijgen over het gigantische toetjesbuffet, waarvoor ik the little babyboy voorlopig als schuldige kan aanwijzen. Ik kan nu al niet wachten om volgend jaar terug te komen met die kleine, misschien wel samen met Marly en haar dochtertje! Reken maar dat je ons dan wél elke ochtend kan terugvinden aan de zwembadrand voor de Club Med-dansroutine, volledig uit het hoofd geleerd…