Al weken verheugde ik me op dit tripje: een week lang op pad met Marly en haar kleine Sammy-Rose. Nog even een girls only-trip voordat de kleine baby boy in aantocht is! Sammy is zó vrolijk en lief: het is werkelijk een feest om met haar op pad te zijn. Plus: ik kan alvast wennen aan het kindervakantieritme: ’s ochtends vroeg uit de veren, alles gaat lekker ‘tranquilo’, tussen de middag even een middagdutje om vervolgens bij wijze van spreken een tweede dag te starten en ’s avonds vroeg naar bed. Een schema waar Marly en ik ons heel goed in kunnen vinden, want op dag één liepen we al continu te gapen; hét teken dat we volledig relaxt zijn en alle vermoeidheid eruit komt. Eens kijken of ik manlief eens per week kan porren voor een avondklok van 21.00 uur.
Nu de weken op twee handen af te tellen zijn, begint de nesteldrang toch een beetje te komen! Alhoewel ik nog ruim twee maanden te gaan heb, raak ik af en toe in paniek omdat de babyuitzet verre van af is… Maar stukje bij beetje vult ons huis zich met hydrofiele doeken, een wiegje, babykleertjes en flesjes. Er ligt een hele stapel zwangerschapsboeken op me te wachten, maar gek genoeg heb ik geen enkele behoefte gehad om die te lezen. Tot vorige week, toen kwam vriendinlief met het hulpboek “Buskruit met muisjes” aanzetten en ik was meteen getriggerd: geen romantische verhalen, maar échte ervaringen (die vaak niet bepaald rooskleurig zijn) en boordevol handige tips. Inmiddels schuif ik het hoofdstuk “Bevallen” al dagen voor me uit: tóch nog maar een weekje uitstellen nu dat nog kan…
Zul je altijd zien: zodra je je voorneemt om het even wat rustiger aan te doen, komen er juist allemaal spannende dingen op je af. ‘Even’ op en neer naar Ibiza voor een fotoshoot, volgende week een gave presentatieklus waar ik geen nee tegen kan zeggen én dan ben ik sinds deze maand ook nog vaste columnist geworden voor Viva Mama! Ik neem de lezers graag mee in mijn zoektocht naar het moederschap en de bijkomende struggles en het is heel fijn om te horen dat deze zeer herkenbaar voor veel mommy to be’s. Maar een maand van tevoren gaat er toch écht een dikke streep door de agenda en wordt het afkicken om mijn dagen niet rammetjevol te plannen. Gelukkig is er manlief om me daarbij te helpen.
‘Nog even een girls only-trip voordat de kleine baby boy in aantocht is!’
’s Ochtends opstaan en erachter komen dat je niet zo gemakkelijk meer overeind komt, Jon mag de deur niet meer uit voordat hij mijn schoenen heeft gestrikt en aan het einde van de dag begint mijn onderrug behoorlijk te zeuren… Ja hoor lieve mensen: het ‘aftakelen’ is begonnen! Nu mag ik echt niet klagen en fiets ik nog met gemak de hele dag door Amsterdam, maar wat inmiddels een echte no-go is geworden is schoeisel met een hak: ook al is de hoogte slechts een paar centimeter, mijn voeten beginnen na een halve dag tegen me terug te praten en te smeken of ze even rust mogen. Dus wordt mijn sneakercollectie wat uitgebreid voor de laatste maanden met deze heerlijke Nubikk-gympen. Nog een fijne bijkomstigheid: ze hoeven niet gestrikt te worden, dus manlief kan ’s ochtends zonder aankondiging het pand verlaten!
Telkens tellen Jon en ik de dagen af tot onze volgende echo. Zó bijzonder om dat kleine mannetje al zo duidelijk op beeld te zien! Bij mijn verloskundigenpraktijk Femme hebben ze de meest uitgebreide en nieuwste apparatuur paraat, waardoor we elke keer even de 3D-echo erop kunnen zetten. En ik vind het echt ongelofelijk hoe goed je het gezichtje al kunt zien! Ook ontzettend fijn dat ik bij Femme tot het einde echo’s krijg en dat bij elk bezoek alles gemeten en gecheckt wordt om te zien of het goed gaat. Behoorlijk prettig voor een controlfreak als ik. We tellen nu alweer de dagen af tot onze volgende ‘ontmoeting’ half mei!
