Je zult me misschien voor gek verklaren, maar één van de eerste tripjes die ik wilde plannen toen ik hoorde dat ik in verwachting was, was Otis’ eerste bezoek aan Disneyland Parijs. De eerste twee levensjaren zal hij er waarschijnlijk nauwelijks iets van meekrijgen, maar zijn moeder kun je niet gelukkiger maken. Sinds Sammy’s geboorte gaan Marly en ik jaarlijks naar dit magische plekje op aarde en sinds vorig jaar heeft Sam het nergens anders meer over: “Wanneer gaan we naar de Disneytuin?” Ons eerstvolgende tripje staat gepland in mei en dan zijn we plots met drie kids. Tot die tijd kan ik mijn honger gelukkig stillen met dit heerlijke Mickey-pakje van Sproet & Sprout.

Ik weet nog dat Marly en ik samen met een dikke buik liepen en ik zei: “Als jouw kleine komt, dan is Otis alweer vier maanden, hoe bizar!” En nu is het gewoon al bijna zo ver… Dus werd het hoog tijd voor een gezellige babyshower vol cadeautjes en lekker eten. Mike en ik hebben er een hele operatie van gemaakt om Marly zoveel mogelijk te verrassen. Dus liep ze afgelopen zondag door de ingang van Ikea, waar ik haar plots stond op te wachten. Zelfs toen duurde het nog even voordat ze doorhad dat ik haar kwam kidnappen (“Hé Caar, moet je toevallig ook naar de Ikea?”). Na een ongelofelijk heerlijk dim sum-avontuur bij Ron Gastrobar Oriental en een tafel vol prachtige cadeaus durf ik hardop te zeggen dat we nu écht klaar zijn voor de komst van prinses nummer twee.

“Tja, kom volgende week maar even op het weeg-inloopspreekuur, als Otis dan niet is aangekomen moeten we verder gaan kijken…” Met een brok in mijn keel bel ik Jon op om te melden dat Otis te weinig is aangekomen. “Wat een complete onzin! Dat jochie ziet er kerngezond uit en lacht continu!” Hij heeft helemaal gelijk en als ik ons lieve mannetje zie, maak ik me ook geen seconde zorgen, maar zo’n instantie zal er wel verstand van hebben. Dus ik mijn hele voedingsschema omgegooid, gebroken nachten, een constante hongerklop door die extra borstvoeding, om gisteren te horen dat hij eigenlijk goed op gewicht is en precies volgens de curve loopt… Ah, helemaal super, al die stress voor niks. Hartstikke leuk al die controles, maar voortaan ga ik toch iets meer af op ons eigen ouderinstinct.

Nu mag ik echt niet klagen en pas ik inmiddels mijn halve kledingkast, maar de drang om weer iets sportiefs te doen groeide met de dag en dus is ‘Otis bij oma-dag’ vanaf nu voor mij ‘work that ass off-dag’. Met lood in mijn sportschoenen zeulde ik mezelf naar mijn eerste Rocycle spinningklas sinds tien maanden. Maar wonder boven wonder kon ik de hele les bijhouden en voelde me ik erna zó fijn! Ik heb meteen een rittenkaart aangeschaft (lees: geen abonnement waar je meteen aan vastzit) en neem ik me voor om twee keer per week die endorfine door mijn lijf te laten gieren. My o my, zal ik dan ooit bij die fitmoms gaan horen? To be continued…

Met al die heerlijke melkboertjes (mijn rechterschouder ruikt steevast naar moedermelk) en gesjouw van hot naar her is mijn look of the day er een beetje bij in geschoten. Nu zijn mijn joggingpakken absoluut vertoonbaar buitenshuis, maar met al die prachtige outfits in de kast is het een doodzonde als ik die niet show once in a while. Dus heb ik vanaf nu de woensdag tot ‘fashion Wednesday’ gebombardeerd. En dat is een grotere opgave dan je denkt. ’s Ochtends vroeg eerst die kleine aankleden, snel douchen en in één minuut, nog halfnat van de douche omdat ik die kleine hoor huilen, snel iets fashionables aantrekken. Maar het is aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Het resultaat zie je op mijn Instagram. Welke jonge fashionable moms doen vanaf nu met me mee?