Na een lange dag op pad met die kleine kom ik thuis, waar Jon ons al zit op te wachten en niet kan wachten om met ons (vooral met Otis) te knuffelen. Op het moment dat Jon vraagt hoe onze dag was en ik van wal wil steken, horen we tot onze grote verbazing gebrabbel tussen ons in: Otis wil blijkbaar uitgebreid verslag doen van onze trip. We kwamen niet meer bij: wel een kwartier lang heeft meneer non-stop zitten brabbelen en lachen van plezier. Mij kon je vervolgens opvegen en Jon had de rest van de avond een grijns van oor tot oor. Wat is dit ventje toch ons allergrootste geluk denkbaar…

Sushilovers opgelet! Al jaren zijn Jon en ik fan van Sushi Samba in Londen: de gerechten die ze je voorschotelen zijn absoluut niet standaard voor een sushitoko. Die Braziliaanse en Peruaanse invloeden (ik noem een jellowtail met jalapeño en lemongrass) proef je er duidelijk vanaf en ik wil werkelijk alle gerechten op de kaart altijd proberen. Buiten het prachtige uitzicht over Londen (ze zitten gevestigd op de bovenste verdieping van een hoog gebouw) is de kaart in Amsterdam even spannend en spectaculair. En in de zomer kunnen alle zijdeuren open, zodat je heerlijk aan het water kunt dineren. Daar kan geen Londense skyline tegenop, toch?

Mijn vriendinnetje Sarah Chronis belde mij vorige week op met de vraag of ik zin had om alvast een dagje kerst te vieren. Nu ben ik echt een enorme kerstfanaat, net als zij, en kan ik echt niet wachten om voor het eerst met z’n drietjes kerst te vieren dit jaar. Online ben ik alle sites aan het afstruinen voor de perfecte Christmas pyjama in drievoud en de eerste nieuwe kerstballen zijn al aangeschaft. Dus reageerde ik behoorlijk enthousiast op deze vraag en trok ik alvast een heerlijke kerstoutfit uit de kast. Natuurlijk was dit alles in het kader van een nieuw programma, maar daar mag ik helaas nog niks over zeggen. Kleine tip van de sluier: mijn lievelings-Christmassong blijft niet ongezongen…

Nu die buik bijna helemaal is verdwenen, dacht ik eindelijk weer mijn hele garderobe te kunnen dragen. Maar ik had natuurlijk nul komma nul rekening gehouden met het feit dat borstvoeding je toch ook beperkt tot een aantal specifieke kledingitems… En zo kwam ik erachter dat ik vooral hooggesloten tops bezit of jurkjes waar geen knoopje op te vinden is. Dus werd het hoog tijd om samen met Marly (die elk moment prinses numero duo verwacht) op zoek te gaan naar nieuwe bloesjes en jurkjes mét handige knoopjes. Die zoektocht hield meteen op na winkel nummer 1: bij Fabienne Chapot vonden we allebei een te gek pak plus een prachtige lange jurk die van top tot teen geknoopt kan worden. Gelukkig gaat het maar om de bovenste paar knoopjes.

Jon is inmiddels op de helft met de opnames van Bonbini Holland deel twee, en we kunnen niet wachten om weer even met z’n drietjes te zijn. Ik heb het geluk dat Jon een hele maand na Otis’ geboorte vrij kon nemen als zelfstandige en we echt met z’n drietjes konden genieten en wennen aan de nieuwe situatie, maar de gemiddelde Nederlandse man heeft twee dagen verlof (!) na de geboorte. Ik snap Nina Pierson volledig, die met haar petitie wil pleiten voor het Zweedse systeem waar jonge gezinnen gezamenlijk een jaar verlof krijgen. Hoe je deze maanden invult, is aan jou en je partner. Maar uit steeds meer onderzoeken wordt duidelijk hoe belangrijk het is om het eerste levensjaar zoveel mogelijk bij je kleine te zijn. Nu wil het kabinet pleiten voor zes weken verlof voor aanstaande vaders: een behoorlijke stap in de goede richting!