COPY-PASTE FRATSEN

Er heerst een virus op de redactie. Geen griepvirus, maar een ziekte, dát is het wel. Koopziekte, om het beest gewoon maar eens bij het voltallige naampje te noemen. Die koopziekte grijpt in een bepaalde periode wat meer om zich heen. Zie het maar even als de herfst en griep, alleen heet het hier sale. Het gaat gepaard met dezelfde symptomen. Je krijgt het er warm van, je wordt wat kortademig, er kan mist in het hoofd optreden en achteraf voel je je leeg. De één bestrijdt het met een dosis Net-A-Porter, de ander neemt een verzachtende MyTheresa.

Zoals je weet ben ik net verkast naar een nieuwe casa, dan moet je even de broekriem aanhalen (en je niet bedenken dat je eigenlijk nog wel een riempje kunt gebruiken). Daarom heb ik een koopstop. Met uitzondering van wat florissants voor een bruiloft of noodaanvulling. Onder noodaanvulling versta ik mijn ouwetrouwe jeans die plots versleten lijkt, maar ook mijn tas waarvan het trekkertje (hoe heet zoiets eigenlijk?) van de rits foetsie is. In dat laatste geval beheers ik me, want op die tas kan ik heus nog even wachten. Dacht ik…

Alleen is het nu ineens zo. Herfst a.k.a. de sale en griep alias koopziekte. Het object of desire op de redactie verschilt, je hebt kamp tas en kamp schoen. Ik zal even namedroppen, dan weet je wat er zoal langskomt en binnenkomt. De eerste Proenza Schouler is gearriveerd, de Dolce & Gabbana ligt in een zeker winkelmandje en ook de A.P.C. is bij moeders onder haar vleugels. Lil huppelt rond op Saint Laurent-boots, die ze ’s nachts per abuis buiten voor de deur liet staan. Geen grap dit. En ik heb een koopstop. Toen ik riep dat Zara ein-de-lijk sale had, werd ik op de vingers getikt. Waar ik in hemelsnaam had gezeten al die tijd. Onder een steen, met mijn hand op de knip. Dat moge duidelijk zijn.

Mijn moeder voedde me strikt op, geen copy-paste-fratsen. Je doet iets niet omdat een ander het doet. Maar ik heb het moeilijk. Die koopstop is zelfkastijding en ik vind ook serieus dat ik de tas nodig heb, alleen niet à la minute. Maar man man man, als de rest het dan wél doet… Potjandrie, ik zou met tas en al achter ze aan de plomp in springen. Nu schijnt het goed te zijn om de discipline te ontwikkelen dat je niet toegeeft aan zulks van dittem, maar ik ben bang dat die discipline me gestolen kan worden.

Hoe het komt? Je gaat gemakkelijker over grenzen heen als je een (goed) voorbeeld hebt om te volgen. Heb ik weer. Ik vermoed watterige praktijken, geen ruggengraat en algehele zwakte. Nou ladies, jullie zien mijn kind binnenkort wel verschijnen.