Ciao Bella

Daar stonden we dan, op de Via Monte Napoleone, oftewel de Milanese P.C. Hooftstraat. Hoe we daar als twee panische fashion victims met zwetende handpalmen en stressvlekken in de nek belandden, vertelde Kiki je hier al. Waar ze je overigens ook alles over haar OH. MY. GUCCI.-situ vertelde. En nog even over die Gucci-situatie, daar had ik me stiekem misschien ook wel een klein beetje op voorbereid. Want Milaan is Gucci en Gucci is Milaan. Maar toen… Toen gebeurde het: ik deed zomaar een stap naar links richting een Frans modehuis met mijn verliefde roze Gucci-bril nog halverwege op m’n neus.

F…, Kiek, dit kan toch niet? In Milaan koop je Gucci, Fendi of in ieder geval een Moschino teddy friend en Chanel of Saint Laurent, die koop je in Parijs. Lil, dat hoeft niet. Echt niet. We gaan dit samen doen. In Milaan. Tijdens Fashion Week. Ik een Gucci, jij een Saint Laurent. Aldus mijn partner in fashion crime. Het volgende moment toetste ik mijn pincode in en was mijn Milanese Parisienne geboren. Kiki en ik deden een vreugdedansje, stelden elkaar gerust, proostten op onze vriendinnen en keken voorlopig even niet meer op onze bankafschriften.
Lieve Saint, ik verheug me nu al op onze zomer, winter en alles wat daartussenin zit. Fashion Weeks, girls night outs en kletspraatjes tijdens de file-uurtjes. Oh, en lieve modevriendinnen, ik hoop dat jullie haar ook leuk vinden, want ik vrees dat jullie haar nog vrij regelmatig voorbij gaan zien komen. Milaan Fashion Week, je was geweldig. En dankzij mijn BFF onvergetelijk.