Lievelingswijn
De zomer van 2015 heeft mij dus volledig verpest. Ik maakte met Mr. X voor de tweede keer een roadtrip door California, waar we onder andere een bezoek brachten aan de uitgestrekte wijnvelden van Sonoma en Napa Valley. Ben je een wijnkenner, dan klinkt dit vast als muziek in je oren. Hier komen namelijk (als je het mij vraagt) de allerlekkerste Chardonnays vandaan. Mijn hart verloor ik in Carmel en mijn liefde voor de Chardonnay vond ik in de valley van het idyllische dorpje. Om precies te zijn in het misschien wel bekende Bernardus-wijnhuis, eigendom van de Nederlander Ben Pon. Dat bezoekje aan meneer Pon heeft mij dus eeuwig verpest. De Bernardus Chardonnay is de perfecte uitdrukking van Monterey Chardonnay en heeft tonen van rijpe appel en peer, noten én, jawel, crème brûlée. Maar ja, voor zo’n lekker flesje (en je weet: één is geen) betaal je dan ook zo’n vijfentwintig euro. Maar, lieve vriendin, vorige week veranderde mijn leven plotsklaps. Mijn schoonzus, die een enorme wijnkenner én -drinker is, duwde me een flesje wit in mijn handen. ‘Hier Simoon, dit wordt je nieuwe lievelings.’ En even, heel even dacht ik dat ze me voor de gek hield en stiekem een ander etiket op de fles geplakt had. De G7 zorgt voor een tropisch feestje in je glas, waarbij perzik, banaan, lychee en zacht citrusfruit bij elkaar komen. De wijn heeft tien maanden op Franse eiken fusten gelegen, waardoor er heerlijk getoaste vanilletonen vrijkomen. De smaak van Bernardus, maar voor een Hema-prijsje. Weet jij waar je na je werk langs moet fietsen. Ik kan in ieder geval niet wachten tot het vijf uur is. Cheers.
