Hi Céline

Ik heb een tic. Als ik brak ben (of laten we voor de indekking zeggen: nog half aangeschoten), doe ik impulsieve aankopen. Lees hier maar even. Totaal niet dat ik er spijt van heb achteraf, maar wel in de zin van gewoon heel héél snel die pinpas erdoorheen roetsjen zonder er al te veel over na te denken. Bij god niet wetend waar dat materialistische gedrag vandaan gekomen is, maar feit blijft: als ik met een brakke kop door de stad heen slenter, kom ik thuis met iets moois. Ik had deze bril letterlijk twee seconden op mijn hoofd en besloot dat ik niet langer zonder Céline sunny kon leven. Een Lil Kleine-momentje in de Bijenkorf. “Doe mij die maar. En die tas ook. Ja. En die nog voor Monica. Weet je wat? Ik koop gewoon de hele winkel op, ouwe.” Nee, ik ben er niet trots op. Maar zelfkennis is ook eh, goed en inmiddels weet ik gewoon dat ik the day after een grande party NIET de deur uit mag. Hoor je, Kiek? Niet. Ja, je praat tegen jezelf. Is ook ontzettend Lil Kleine overigens. Alhoewel, niet meer weg… Dan had ik mijn mooie Célientje niet gehad. En de zomer staat toch wel echt héél erg voor de deur nu. En een zwarte bril is altijd handig. Heb ik het nu goedgepraat?