Love is in the air

Ik zou ze zo graag willen hebben, maar ze zijn helaas niet te koop. Het is eigenlijk een soort talen- of rekenknobbel: een aangeboren talent. Te herkennen aan de kleur groen, maar heus niet meteen zichtbaar. Alright, ik zal je niet langer in spanning houden: ik heb het over groene vingers. Die ik overduidelijk dus niet heb. Sterker nog, op de redactie sta ik zelfs al bekend als de plantenkiller. Zodra ik met een gieter word gespot, word ik vriendelijk verzocht weer achter m’n laptop te kruipen.

Serieus, zelf een cactus overleeft het niet met mij als roomie. En toch blijf ik maar planten kopen, want gezellig dat ik ze vind. Ik ontpot, geef water met een speciale spray, ik vraag in de winkel om uitgebreid advies met als gevolg een zak veel te dure aarde en bijbehorende voeding en ik probeer ze zelfs af en toe een peptalk te geven. Ik heb heus liefde voor mijn planten, de liefde is alleen niet wederzijds. En daar moet ik me nu maar eens bij neerleggen.

Tenminste, ik zit nog een klein beetje in de ontkenningsfase met een half gare bananenplant naast me, maar mijn vriendin niet. Want vorige week ging de bel en werd ik verrast met het allerliefste jarige-job-kaartje inclusief deze leuke luchtplantjes. Ja, deze plantjes heten dus echt zo omdat ze hun voedingstoffen uit de lucht halen. De Tillandsiaplantjes hebben geen aarde of water nodig. Je zou zeggen dat ze dus onsterfelijk zijn. En laat ik daar nu het perfecte proefkonijn voor zijn. Want als dit een match is, is het een match made in heaven, voor iedereen. To be continued..