Peejays donuts

De donut is aan de hand, jongens. Onlangs opende Dunkin’ Donuts de eerste vestiging in Amsterdam en inmiddels volgen er vele. Tijdens mijn hardlooprondje rende ik tegen (een nog dichte deur van) de nieuwste parel aan. En ja, als die parel op weg naar de redactie ligt en je aanvoelt dat díe ene collega wel wat lekkers kan gebruiken om de dag door te komen, stop je even. Oók als het pas 9 uur is en je reputatie wellicht op het spel staat. ‘Nee vriendin, ik hoef echt geen dozijn en ja, hij is écht niet voor mij.’ Nu ben ik sowieso al geen enorme held als het op kiezen aankomt, maar als je ook nog eens de ballen verstand hebt van de zoete Amerikaanse snack, dan wordt kiezen best wel een dingetje. Wat doe je dan? Dan ga je gewoon voor de meest instagrammable deegklont (ja, dat is écht de Nederlandse vertaling) mét glazuur én gekleurde hagel. Ik scoorde punten, dat snap je. En stiekem ga ik na zessen terug voor die bruin geglazuurde maple pecan die in het hoekje naar me lag te koekeloeren. Nee vriendin, ik hoef geen dozijn, en ja, hij is écht voor mijn collega.