PETJE AF

Voor mensen met OCD (joejoe) is het behoorlijk frustrerend en vooral moeilijk te accepteren als er iets zomaar op mysterieuze wijze verdwijnt. Zeg maar gerust dat dat zorgt voor een nodige dosis paniek in de bovenkamer. Want dat gebeurde kort geleden toen mijn allerlievelingspetje inééns niet meer aan de kapstok hing. En ook niet op de plank naast mijn bureau op de redactie. Wáár was het ding en vooral: hóe kon mijn lieveling zomaar de benen nemen? Ik weet ook niet wat op zo’n moment dan erger is: het feit dat de favoriet niet meer mee op de fiets kon óf het feit dat het MIJ gebeurt dat iets zomaar zoek raakt. Weken vlogen voorbij, maar het haakje bleef leeg en ook het plekje op de plank naast mijn bureau. Mijn petje was niet meer en ik moest toch écht op zoek naar vervanging. Maar ja, vind die perfectie maar eens opnieuw (iets met een groot hoofd en allergie voor knellende deksels). Na een hoop gesurf op het internet en passessies in de stad was het mijn beste vriendinnetje die mij verloste uit mijn lijden. Of moet ik zeggen mijn vrienden van Scotch & Soda? Voortaan hangt er eentje aan het haakje en ligt er eentje naast mijn laptop. Bespaart mij én mijn omgeving in ieder geval een hoop ellende.