Rotanliefde

Het gevaar aan ons werk is spullen mogen lenen voor bijvoorbeeld een fotoshoot of evenement en die vervolgens nooit meer terug willen geven. Het zal je dan ook niet verbazen dat lenen bij onze vriendinnen van OU. Boutique ditmaal wederom uitliep tot een aankoop. May kocht zo ongeveer deze hele look, en ik, ik was verliefd op het rotan tasje. Ik vroeg May de adoptiemogelijkheden te checken om deze leukerd zo snel mogelijk te kunnen omarmen, maar tot die tijd liet ik haar netjes ingepakt op kantoor liggen. Ik spiekte heus af en toe hoe het met haar ging en wenste haar aan het einde van de week een fijn weekend.

 
Een fijn weekend, waarin mijn rotan tasje ietwat eenzaam in de Pilotenstraat achterbleef en ik richting Haarlem racete waar drie lievelingsmeisjes wonen (nou ja, drie… eigenlijk vier). Anyways, uw editor toverde zichzelf om tot oppas voor drie. Je begrijpt: dat was een feestje. Niet alleen voor de meisjes met extra snoepjes, heel veel knuffelen met Nola en een Harry Potter-marathon ‘tot heel heel laat’, maar zeker ook voor mij. Onder het genot van diezelfde snoepjes maar vooral de liefste verhalen en knuffels van de meisjes, vertoefde ik mijn zaterdagavond superknus. Soms is dat precies wat je nodig hebt, toch? Tenminste ik wel. Alleen maar liefde. En dat waren de meisjes met mij eens. Want niet veel later strekten zes lieve armpjes een cadeautje voor me uit. Van ons, oké, en van mama (jawel het vierde meisje). En ja hoor, daar was ze, het rotan tasje. Allesbehalve eenzaam en stiekem gewoon al de hele avond, net als wij in de ban van Harry en onze Hubba Bubba-kauwgomrol. En zo werd mijn nieuwe tasje opeens het allerliefste cadeautje sinds tijden.