Souvenir voor di mama

Ik ben een ramp als het op souvenirs aankomt. Tenminste, leuke souvenirs vinden en die vervolgens dan ook heelhuids afleveren. Er zijn twee opties: of ik eet het op (JA ECHT) óf ik vergeet het in het vliegtuig. Dat laatste is me nu al twee trips achter elkaar overkomen. De eerste keer kwam ik er in de parkeergarage van Schiphol achter toen ik werd gebeld door een medewerker van KLM en alllll the way terug moest rennen naar een speciaal gevondenvoorwerpenhokje op de airport en daar een halfuur moest wachten. Die andere keer (eh, twee dagen terug) kwam ik er thuis pas achter dat ik iets miste. Sorry Sander, dat was jouw cadeautje, ja. Dat Amerikaanse bier zal het personeel van Delta Airlines vast heel lekker vinden.

Maar nu: ik ben godgelukkig niet iedereen vergeten. Het cadeau van di mama heeft het overleefd. In het Amerikaanse stadje Bend heb je een snoezig winkeltje (genaamd ‘The Workhouse’)  waar ze allerlei handgemaakte schattigheden en unieke souvenirs hebben die je meteen mee naar huis wilt nemen. Mijn moeder heeft hetzelfde reisgen als ik te pakken en toen ik een ketting met daaraan een klein leren boekje vond wist ik meteen: dit is het perfecte souvenir.

Ik kocht er eentje voor haar en zelfs eentje voor mezelf. Ik heb er bij de Truudster (haar bijnaam, ja) een lief zinnetje ingeschreven en nu is het het idee dat zij dat ook in mijn boekje doet. Een ouderwets poëziealbum op microformaat. Totally travelproof en gezellig. Je snapt: ik heb punten gescoord hiero. NICE.