Two thousand eighteen

De zomertijd is nog geen dag finito en ik betrap mezelf er nu al op dat ik alvast een nieuwe agenda wil scoren. Dat is allemaal de schuld van Jo & Judy, laat ik dat voorop stellen. Het zit namelijk zo: sinds dit moment ben ik team agenda. En dan niet het soort agenda waarin je kunt scrollen en tikken, maar de oldschool afdeling waarbij ik druk in de weer ben met mijn gouden Hema-pen en neonroze markeerstift.

 
En die perfecte agenda vinden, dat is dus nog best een dingetje, ben ik achter gekomen. Met het bewijsstuk vlak onder m’n neus: een overkoepelende schoolagenda met, jawel, een voetbalveld aan ruimte voor mijn lesrooster en het eerste tot en met negende lesuur en dat elke dag opnieuw voor me uitgeschreven. Ik heb besloten het dit jaar een stuk georganiseerder aan te pakken. Het enige probleempje: het is pas oktober, en nog hartstikke tweeduizendzeventien.

Even dimmen dus met die agendashopdwang van mezelf. Al staat op vrijdag 1 december bij het eerste lesuur shoppen bij Jo & Judy in mijn schoolagenda. Want hé, dan is het bijna tweeduizendachttien en dan is het hartstikke oké. Ik heb nog nooit zo’n zin gehad in 1 januari. Two thousand eighteen, ik heb zin in je. En dan vooral in je monthly register, de jaarplanner en zeeën aan notitieruimte gehuld in een wel heel knap zwart jasje.