shaken, not stirred

Ik was een jaartje of tien toen ik voor het eerst Bond-films begon te kijken. Jong wel ja, en niet per se heel girly,  maar ik woonde toentertijd in Kopenhagen en had op een gegeven moment altijd ‘Bond-dag op zondag’ met mijn vader. Obsessed was ik met alle films. Niet dat ik per se de verhaallijnen snapte en ik snapte al helemaal niet waarom Bond elke keer met een andere vrouw het bed in dook, maar dat boeide me allemaal niet zo: ik wilde alle films zien. En zodra er een nieuwe was, ging ik gelijk naar de bioscoop met mijn vader.

Nu is Sean Connery altijd mijn numero uno Bond geweest, maar Sir Roger Moore was altijd een close second. En die Roger Moore die 5118 dagen Bond was en waar ik zo gek op was (vooral in de vechtscène met een man genaamd Jaws in ’The Spy Who Killed Me’), is helaas overleden aan de gevolgen van kanker.
No more shaken, not stirred Martini’s voor deze Bond, wel heel veel liefde van zijn mede-Bond-collega’s:

 
”Je was een fantastische James Bond; een die de weg voor mij plaveide. De wereld zal jou en je unieke gevoel voor humor missen de komende jaren.” – Pierce Brosnan

 
”Ik was bedroefd toen ik hoorde dat Roger was overleden. We hadden een buitengewoon lange vriendschap in Hollywoodtermen, met veel grappen en grollen. Ik ga hem missen.” – Sean Connery

“Nobody does it better.” – Daniel Craig