DAT IK DIT OOIT NOG ZOU DOEN

Nee, geen zorg, ik ga je niet vertellen dat ik een witte legging uit de kast heb getrokken. Niet dat die in de kast ligt überhaupt, al moet ik zeggen dat ik niet eens zo ontzettend anti witte legging ben, het is meer het type mens dat zich er in hult dan het kledingstuk an sich. Picture Kate Moss in een wit strak broekje tot halverwege de kuit, tuniekje erover en cowboylaarzen van ons aller Isabel en de duimpjes gaan omhoog. Maar op de een of andere manier werkt de witte legging op de wat corpulente vrouwen zoals Jimmy Choos op Carrie Bradshaw. Met het ongetwijfeld niet zo beoogde Kips leverworst-effect. Afijn.

Het ging over mij. Én over mijn pony om precies te zijn. Jaren was ik niet van team pony. Ik heb zelfs nog eens een digitale battle gehouden met Josselin die voorzitter van de fanclub aller pony’s was en ik was toen de milde criticaster.
Totdat… ja, totdat. Totdat ik foto’s van mezelf zag en ik dat beeld van dat ruim bemeten en best wel glimmende voorhoofd niet van mijn netvlies gepoetst kreeg. Blijkbaar was het Leco ook opgevallen, want tijdens onze laatste sessie vroeg hij heel nonchalant of ik wel eens een pony had overwogen.

Ik parkeerde de kwestie. Tot ik op zoek ging naar oude foto’s van Brigitte Bardot en ik ‘m zag: de perfecte pony. Nonchalant, soepel vallend, tikje rommelig maar vooral… voorhoofd bedekkend.

Wat in de kop zit, zit bij mij niet in het kontje dus Leco werd geappt. Op vakantie. Geen zorg. Daar was Floor Kleijne met wie we een serie schoten met Anna Drijver (voor ons nieuwe magazine! Komt volgende week uit!) en terwijl Anna baby Lea de borst gaf, doken Floor en ik de keuken in. Met schaar. “Je moet je haar wel af en toe vertellen dat het een pony is.” De filosofie van een haarstylist. Ik heb waarschijnlijk te weinig dialoog gevoerd met mijn kapsel, want de pony verdween alweer snel in het geheel.

Leco was nog in Marokko. Ik checkte op dagelijkse basis zijn Insta, maar er was redding in de vorm van Bert Visser, de door ons bekroonde haarstylist van de Meraki-salon onder het Conservatorium Hotel. Bert had tijd. En een scherp geslepen schaar. Brigitte ging het worden.
Ik moest nog wat wennen aan die plukjes voor mijn oog, dus tijdens mijn Griekenlandtripje masseerde ik de haartjes in een lok. Bericht van Bert: “Maak je nou een lok van je haar??” Niet dat hij het lelijk vond, maar de pony was juist zo sexy. Zo Brigitte, zo Caroline de Maigret.
Hij had gelijk. No guts no glory, dat halve gedoe is helemaal niks. Dus voordat ik de echtelijke aponde betrad, besloot ik even gas te geven. Parfummetje op, tanden poetsen, leuk hemdje aan en mijn haartjes naar voren. Ik zou mijn geliefde eens laten zien hoe het is een vraie Parisienne in bed te hebben. Ik kwam de kamer binnen, hij lachte. Kuste me en zei: “Met je Bon Jovi-haar…”