De borstenbrigade
Geweldig of belachelijk. En aanstellerig. Dat waren de kampen waarin vrouwen werden verdeeld na het optreden van Larissa Waters. Was je dit weekend heerlijk offline en heb je het gemist (ik gun het je enorm); deze Australische politica gaf tijdens een toespraak in het parlement ook nog even borstvoeding aan haar dochter.
Ze deed dit om het geven van borstvoeding op openbare plekken bespreekbaar te maken. Ik moet haar nageven: borstvoeding geven als je je normale leven weer oppakt is ‘een dingetje’. Bij mijn eerste dochter heb ik het heus geprobeerd. Ik kocht zelfs een speciale kan met bewaarflesjes waar ik mijn gekolfde melk in kon bewaren. Ik werkte in een bedrijf waar 1200 vrouwen werkten, dus dat moest helemaal goed komen. Waar ik een kolfparadijs verwachtte met lekkere loungekussens en een rustig muziekje, bleek ik mijn toevlucht te moeten zoeken in een EHBO-ruimte. Juist. Eén ruimte. Zonder ramen ook nog eens een keer. Voor 1200 vrouwen. Oké oké, die waren niet allemaal net bevallen, maar er waren er altijd meer dan tien en er was altijd een ontzettende wachtrij voor de ruimte.
Ook waren mijn keurig gekolfde flesjes die in de algemene ijskast stonden mikpunt van hoon en spot (ik hoefde er niet voor naar de psycholoog hoor, maar ongemakkelijk was het wel) en natuurlijk vergat ik op dag twee mijn flesjes mee naar huis te nemen. Je begrijpt: na een week werken ben ik gestopt. Dat herhaalde zich, ondanks mijn goede voornemens bij dochter twee en drie.
Borstvoeding geven is niet algemeen geaccepteerd. Kolven wordt gezien als spijbelen, er zijn veel te weinig goede ruimtes en blijkbaar vinden mensen het toch een tikje ongemakkelijk als jij je shirt omlaag doet en je borstvoedingsbeha te zien is.
Maar. Er is een maar. En hier komt ‘ie. Borstvoeding geven is ook intiem. Een moment van jou en je baby. Voor jou als zogende moeder is je borst een instrument geworden dat weinig te maken heeft met intimiteit (weet je nog, ooit, negen maanden geleden toen je nog gewoon in de gordijnen hing enzo), voor anderen is dat niet zo. Daar moet je een beetje respectvol mee omgaan. Zoek een rustig besloten hoekje, drapeer een grote sjaal om jezelf en je baby.
En er is nog een maar wat mij betreft. Die gaat om kinderen meenemen op de werkvloer. Ik weet niet of jij kinderen hebt en die weleens meeneemt naar je werk, maar je komt tot niets. Je hebt niet je volledige aandacht voor je collega’s en je taken (en dit is een understatement) en voor je kind is het ook niet de plek waar hij moet zijn. Kinderen horen thuis, bij een lieve oppas of op de crèche. Niet in het parlement. En al helemaal niet bungelend aan een tepel. Wat is de volgende stap? Dat we allemaal ons huisdier mee gaan nemen? En tijdens het betoog ook nog even van tampon wisselen?
Mijn verdict: hartstikke goed als je wilt opkomen voor een betere acceptatie van het geven van borstvoeding, maar doe het zoals Doutzen. Met een prachtige foto op Instagram in je eigen persoonlijke omgeving. Niet op je werk en al helemaal niet in het parlement. Eén keer provoceren is wat mij betreft meer dan voldoende.
Burp.
