de kop koffie is de nieuwe date

Of ik zin en tijd had om even gezellig een bakkie te doen? Ja tuurlijk, waarom niet. Vraag maar aan Simone, ik zeg nooit nee tegen koffie dus als een jongen het een keer vraagt of ik tijd heb op een zaterdagochtend, dan zeg ik met heel veel gemak: yes, gezellig. En dat was het ook echt hoor, gezellig. Ik vind dat ik altijd wel gemakkelijk ben in de omgang. Dat mag je toch wel over jezelf zeggen, toch? En altijd ook veel mannelijke vrienden gehad want ik ben wél van mening dat dat heel goed kan. Dus vraagt een manspersoon die ik misschien pas een paar dagen daarvoor heb ontmoet aan mij of ik zin heb om heel even mijn cafeïne intake te verhogen, dan ben ik zeker van de partij. Ik zoek er niet per direct iets achter en al helemaal niet als je geen ‘I’m into you’-vibes hebt gehad van die ander.

Dus daar zat ik dan, met een latte in links en die boy zittend op rechts pratend over koetjes en kalfjes en uiteraard over het magazine (je hebt hem toch al, hè?). Gesprekken die ik eigenlijk met al mijn vrienden voer waardoor ik juist dacht dat dit ook gewoon een afspraak was voor de gezel want meneer woont ook bij mij in de buurt. Ik ben altijd wel een open book, dus awkward en embarrassing verhalen kun je ook altijd van mij verwachten. Iets met #noshame.

Tot het moment dat je afscheid neemt, want het is zaterdag en je hebt shopdrang en je wil ASAP naar de Levi’s-winkel want de nieuwe 501 skinny is ein-de-lijk in de verkoop (zó goed voor de bil) en die boy probeert je te zoenen. Uh, abort abort. Wat is er in godsnaam misgegaan? En nog belangrijker: wat doe je dan? Maar echt, help. Want ik vond het oprecht leuk genoeg om te denken dat we prima buddies zouden kunnen zijn, maar meer dan dat wil ik echt niet.

Moet je dan a) toch zoenen zodat het niet awkward is en dan maar via de app naderhand laten weten dat je het toch niet zo ziet zitten? Of b) go in for an awkward hug waardoor zijn kus net op je wang terecht komt? En dan hopen dat het nooit echt meer ter sprake komt waardoor jullie gewoon als friends door het leven kunnen? Of toch c) verstandig zijn en gewoon als een volwassen persoon zeggen dat jullie allebei verschillende expectations hadden en hem toch maar even duidelijk maken dat hij in de friend zone territory zit?

Ja oké, optie c, ik weet het. Maar dat heb ik dus niet gedaan. Yikes. Geef mij dan toch maar Netflix & Chill. Is toch iets duidelijker.