DÍT IS DE REDEN WAAROM VRIENDSCHAP TUSSEN MANNEN EN VROUWEN VAAK NIET WERKT

Een random vrijdagavond. Ik zit samen met een vriendin op de bank en het gesprek gaat over alle mannen met wie we ooit close friends waren, maar met wie de vriendschap toch uiteindelijk is gesneuveld. “Uiteindelijk willen ze allemaal toch maar één ding,” verzucht ze. “Eerlijk, is er ooit wel eens een vent langer dan een jaar in je leven geweest die níet stiekem meer zou willen of gay was?”

Natuurlijk weet ik meteen waar ze het over heeft. Als ik zelf kijk naar de mannen met wie ik in mijn leven ben omgegaan, kan ik ook niet ontkennen dat de meerderheid op dat moment vrijgezel was. Of in een ernstig versufte relatie zat. Zo rond mijn vijftiende was ik totaal niet naïef en dacht ik gewoon ‘heel veel’ mannenvrienden te hebben.

‘Vrouwen willen praten, terwijl mannen dingen willen doen’

Maar nu. Stop. Uit onderzoek van de Universiteit van Oxford blijkt dat er (los van het hele seksuele spanningsdingetje) nog een andere hoofdreden is waarom vriendschap tussen mannen en vrouwen vaak niet zo lekker werkt. Waarom? We hebben allebei überhaupt een heel ander beeld van wat vriendschap is. Dat klinkt alleen al als vragen om problemen.

Het grootste verschil? Vrouwen willen praten, terwijl mannen dingen willen doen. “Jaja, dingen ‘doen’. Letterlijk doen zeker,” hoor ik vriendin E nu al roepen. Maar echt, dat verschil tussen doen en praten blijkt dus nogal groot te zijn. Daarom zijn vrouwen vaak bevriend met mensen die de tijd nemen om met hen te praten (lees: andere vrouwen), terwijl mannen eerder naar andere mannen toe trekken omdat er dan dingen worden ondernomen. God, zijn we daar ook eindelijk uit. Met onze hartelijke dank aan de Britten.