Dit is de reden waarom we zo verslaafd zijn aan Tony’s karamel zeezout

Het lijkt erop of tegenwoordig íeder koekje, pot pindakaas, reep chocolade of bak ijs wel een variant heeft van de populaire smaak karamel-zeezout. Zo eindigt de lunch hier bij menig collega met een rijsttafel belegd met Nutella en zeezout, krijgt Tony het maar niet voor elkaar om de oranje wikkel van de troon te stoten en zijn de eerste zelfgebakken cheesecakes met de zoet-zoute combi ook al gesignaleerd. Op de een of andere manier zijn we erg verslingerd aan de zoet-zoute zonde. Maar waarom dan? De wetenschap heeft hier een verklaring voor.

Tony’s Chocolonely kwam als eerste met de welbekende oranje reep, Ben& Jerry’s volgde snel en ook het welbekende ijsmerk Häagen-Dazs voegde de populaire smaak toe aan het assortiment. Toch is de verslavende smaakcombinatie helemaal niet nieuw. De mix van suiker, zout en vet onder vorm van gezouten karamel werd eerst samengebracht door de Franse chocolatier Henri Le Roux, meer dan dertig jaar geleden.

De universiteit van Florida testte de gezouten karamelsmaak uit op 150 gelukkige proefpersonen (waar was ik op dit moment?) en concludeerde dat zowel een zoete, zoute, als vette smaak afzonderlijk chemicaliën in het brein opwekken die vergelijkbaar zijn met een shot heroïne. Combineer je die drie elementen die afzonderlijk deze eigenschap bezitten, dan ontstaat er vuurwerk in je bovenkamer.

Het fenomeen wordt ook wel ‘hedonic escalation’ genoemd, wat niets minder dan ‘uit de hand gelopen genot’ betekent. Wanneer we dus die eerste hap van die oranje wikkel nemen, zal ons brein na elke hap naar meer verlangen omdat je steeds nieuwe smaken ontdekt in je smaakexplosie. Bij andere (die blauwe wikkel bijvoorbeeld, jaja, hier spreekt een kenner) minder explosieve smaakbommetjes heb je juist het tegenovergestelde: ‘hedonic adaptation’, waarbij je (als je geluk hebt)  na een tijd genoeg krijgt van de smaak. “Hedonische escalatie gebeurt het vaakst bij complexe smaken, waarbij een proever gemotiveerd is om bij elke hap meer te proeven van het veelzijdige voedingsmiddel,” leggen de wetenschappers uit. Dat verklaart waarom je na één hap van die chocoladereep de wikkel toch weer openvouwt om ‘m helemaal weg te schransen. Blokkeert een beetje de weg naar die bikini body, maar hey hey, that’s okay. Je weet nu in ieder geval dat het niet alleen aan je wilskracht ligt.