Dit zijn de beste werklessen

In je leven kun je niet zonder een voorbeeld. Iemand leert je hoe je moet hinkelen, je veters moet strikken, moet fietsen zonder zijwieltjes… Als je ouder wordt, blijft die behoefte, terwijl het aanbod afneemt. Levenslessen, carrièrelessen, je lijkt er minder om te durven vragen en misschien denken mensen dat je die niet meer nodig hebt. Maar om je geest scherp en fris te houden, werkt er maar één ding echt: luisteren naar mensen die je inspireren.

Mijn eerste lessen kwamen van mijn ouders. Niet bijster origineel, want uit onderzoek van LinkedIn blijkt dat voor een kwart van de Nederlanders hun vader de grootste inspiratiebron was en voor 17,8 procent hun moeder. Mijn moeder leerde me het belang van studeren. In haar gezin was studeren geen vanzelfsprekendheid. Je haalde hooguit je Mulo-diploma en zorgde dan dat je als de wiedeweerga een man vond. “Kennis, mijn liefje, neemt niemand je af.” De wijze woorden van mijn moeder, geboren in de eerste winter na de Tweede Wereldoorlog. Allemaal leuk en aardig die mannen, maar afhankelijk moest je er niet van worden. Voilà, levensles nummer 1 was op zak.

Van mijn vader leerde ik hoe ik me op de arbeidsmarkt moest manifesteren. “Altijd een kwartier eerder op kantoor zijn dan je baas.” En al werd je midden in de nacht gebeld; je stond paraat, je was krachtig, maar wel nederig. “I’d like to offer my services to you,” hoorde ik mijn vader tegen zijn werkgever zeggen die hem vroeg om nog lang voor hem te komen werken. Maar duidelijk was hij ook. Iconisch (ja sorry voor het grote woord, maar ik vind het echt) was zijn zin tegen een op hol geslagen stuurman: “If you wipe your ass with my rules, I wipe my ass with my contract.” Niet heel subtiel, maar als je kapitein bent op de grote vaart, gaat duidelijkheid boven poezeligheid.

Grappig is dat ik een andere belangrijke werkles heb mogen leren van Eva Jinek. En Eva staat volgens dit LinkedIn-onderzoek in de top 4 van ideale coaches. De wijsheid van Eva? Wil je herinnerd worden als iemand die goed was in haar werk of als iemand die leuk was om mee te werken? Liefst allebei, want wij vrouwen willen het vaak gezellig hebben, maar ongeacht welke functie je hebt; je kunt nooit iedereen te vriend houden.

Nog een voorrecht dat ik heb mogen smaken waren wijze woorden van Matthijs van Nieuwkerk. Ik was net benoemd tot hoofdredacteur van Marie Claire en moest meteen met de bezem door het team. “Hoofdredacteur word je niet met schone handen,” sprak Matthijs tijdens een vriendschappelijke lunch. “Je zult altijd iemand tekort doen, maar jij moet doen waar jij in gelooft.”

In mijn werk heb ik heel veel goudomrande mensen mogen ontmoeten waar ik me aan laafde. Toch staat Harriet Calo bovenaan het trappetje. Ze werd ooit door een heel vervelende manager bijna de laan uitgestuurd (weer een les: hoe goed, geweldig en groots je ook bent, er kan altijd een of andere droeftoeter op een te hoge positie zitten die je de bons wil geven) en ze hield haar rug recht. “Prima als jullie me deze functie willen ontnemen, maar: the only way is up. Dus ik vertrek mits promotie.” En zo geschiedde.

Ze duwde haar vingers tussen mijn ruggenwervels toen ik letterlijk een beetje krom liep van de stress. “Maar dát gaan we niet laten gebeuren. Kom op nou, zeg.” Ze leerde me dat ik in mijn positie alleen maar eerste klas moest reizen (“ben jij belaaitafeld, je bent hóófdredacteur”), het een must was in mijn wereld om te investeren in een paar designertassen en als iemand bijzonder onaardig of bruut was, schonk ze me een kopje thee in en zei ze: “Hij vertelt je wie hij is, wees hem dankbaar.”

Laat ik afsluiten met een beeldschoon voorbeeld van een school in The Bronx in New York. Deze school heeft louter leerlingen uit kansarme milieus, maar die leerlingen zijn wel geselecteerd op gezonde ambitie en intelligentie. Deze kinderen dragen elke dag een broche op hun uniform met daarop hun gedroomde universiteit (Princeton, Harvard, you name it) én het jaar waarop ze daar zullen afstuderen. Door dat elke dag fysiek op hun borst te spelden, is de kans dat ze het daadwerkelijk zullen gaan doen zoveel groter dan wanneer ze op een ‘gewone’ school in hun buurt zouden blijven. Voici, het belang van een goed voorbeeld.

Moraal van het verhaal: vind jezelf een mentor. Zoek contact met die persoon. Hier kun je LinkedIn perfect voor gebruiken, want grote kans dat die persoon daar ook te vinden is. Of speur op het LinkedIn-netwerk naar een verse coach. Zoek de persoon waar je tegenop kijkt en stuur hem of haar een bericht. Grote kans dat die persoon het ontzettend leuk vindt om jou op weg te helpen. Drink koffie, vraag hem of haar het hemd van het lijf en de das van het shirt. Ze zullen het heerlijk vinden om een gedreven iemand als jij verder te helpen. Netwerken klinkt als een activiteit waar je geen tijd voor hebt, maar bedenk eens wat het je gaat brengen. LinkedIn staat deze zomer ook in het teken van netwerken en moedigt Nederlandse professionals aan om contact op te nemen met een mentor, coach of iemand die hen inspireert. Volg het gesprek online via #NetwerkZomer.
Zorg ook dat je eigen LinkedIn-pagina op orde is. Zo krijgen coaches to be een goed beeld van je en wie weet ben jij straks weer voor anderen het voorbeeld waar zij naar op zoek waren.

Tot slot deel ik de belangrijkste lessen die mensen hebben gekregen (allemaal uit dat heerlijke LinkedIn-onderzoek):

• Doe wat je leuk vindt (denk aan de dalai lama; vind een baan die je leuk vindt en je hoeft geen dag te werken).
• Blijf jezelf.
• Altijd blijven leren.
• Volg je hart.
• Maak een carrièreswitch.

Misschien wil je mijn lessen weten. Dat zijn er veel. Durf te dromen. En droom groot. Nog tien stappen hoger dan je eigenlijk zou durven. Waarom zou het je niet lukken? Blijf bescheiden. Werk hard. Weet waar je goed in bent, maar weet vooral waar je niet goed in bent. Geloof dat alles samenkomt als je trouw blijft aan jezelf. Zelfs een zijpaadje kan uitmonden in je hoofdpad. Vind voorbeelden. Je weet nu waar.