En toen was er paspoortpaniek…

Nog maar vier uur slaap te gaan. Mijn hart zit in mijn keel. Waar kan dat ding nou liggen? Waar Kiek, WAAR, denk nou helder na! Dit meen je toch niet serieus? Ben je écht zo’n eppo dat je dat ding uitgerekend vanavond kwijt bent?

Ik neem je mee naar woensdagnacht. De nacht waar Mevrouw de Slimmerd ei-gen-lijk al om 22.00 uur in bed moest liggen, maar natuurlijk was dit weer eens niet het geval. Totaal mijn eigen schuld, want ik moest en zou vroeg in Parijs aankomen. Die ochtendvlucht van 8.00 uur leek in eerste instantie een topidee. Alhoewel, 8.00 uur vliegen betekent 6.00 uur op de luchthaven ZIJN. Terwijl er rond dat tijdstip nog geen treinen rijden, so that means om kwart over 5 in de taxi zitten. En dat betekent… kwart over 4 opsta… fuck my life.

Vriendin Marlies (die all the way vanuit Epe, Gelderland moet komen) vindt de ochtendvlucht ook ineens een stuk minder grappig en besluit uit noodzaak bij mij te crashen. Wat wel weer zorgt voor een spontane sleepover, maar ook voor kletsen tot diep in de nacht, hyperactiviteit en niet kunnen slapen. Om half 11 ’s avonds begin ik überhaupt pas met het inpakken van m’n koffer. Om 11 uur klik ik echt wel een beetje trots mijn leven op vier wielen dicht en kunnen we aan het slaapgedeelte beginnen. Maar eerst nog even klets natuurlijk. Om half 12 dommelen we in. So far, so good.

‘Ik schrik wakker. Shit, paspoort bijna vergeten. Voorzichtige haha.’

En toen begon het.

12.10 uur: Ik schrik wakker. Shit, paspoort bijna vergeten. Voorzichtige haha.

12.11 uur: Ik roetsj uit bed en kom tot de conclusie dat mijn paspoort niet op mijn vaste ‘Belangrijke Documenten Plek’ ligt. De ‘haha’ maakt meteen plaats voor instant zweetokkies.

12.17 uur: “Eh, Marlies, ik heb een probleem. Ik weet niet waar mijn paspoort is.” “Kiek, waar heb je hem voor het laatst gelaten?” “DAT WEET IK NIET OH MIJN GOD.”

12.23 uur: Vriendlief wordt wakker gebeld. Die weet het ook niet. Het ding ligt ook niet bij hem thuis. De vraag waar ik ‘m voor het laatst heb gezien negeer ik maar even.

12.33 uur: Een grootse tassencontrole. Het hele huis wordt op z’n kop gegooid. Over iets minder dan vier uur staat de taxi voor m’n deur om naar Schiphol te gaan.

12.45 uur: Mijn hersenen krijgen een paniekscheut. Normaal nadenken kan niet meer. WAARDAFAK zou ik zijn als ik een paspoort zou zijn? Alle ‘logische’ plekken ben ik afgegaan.

12.47 uur: Schuimbekkend laat ik mezelf ter aarde storten. Misschien is dit een teken van boven. Mag ik niet weg want komen er enge rellen in Parijs. Stort het vliegtuig neer. Is dit mijn straf voor te last-minute inpakken. Marlies slapt me in de face en mijn inner Kiki Paniekie dramaqueen maakt plaats voor de Rationele Ronald-modus. Oké, rustig. What would Ronald do?

12.48 uur: Een noodpaspoort. Dat is mijn enige redding. Maar het is meivakantie. En effing druk op Schiphol. Moeten we nu alvast naar de luchthaven om iets te gaan fixen? MAMA. HELP! Dramaqueen strikes back. En Ronald is sowieso al een kutnaam.

12.51 uur: Slaapkamer + woonkamer is inmiddels ‘situatie ontploft’. Al mijn tassen liggen binnenstebuiten gevouwen door het huis. Kruimels en treinkaartjes overal en standje humeur schiet ineens naar instant serial killer. WAAROM HEB IK EIGENLIJK ZOVEEL TASSEN?

12.52 uur: Marlies: “Kiek, heb je al in die tas gekeken?” Ze wijst naar een oranje Adidas-sporttas. Een sporttas. Hell yeah, alsof ik mijn paspoort ooit daar in zou stoppen.

12.52.14. Het is toch potdomme niet te geloven? Daar ligt dat paarse kreng. IN de sporttas. Blijkbaar er toch ingestopt voor het castingweekend van Expeditie Robinson tijdens Pasen. Over dat laatste uiteraaaard binnenkort meer.

12.53 Marlies krijgt een high five, de Adidas-tas een smakkerd, het paspoort een ereplekje in mijn handbagage en de oksels een spuitje deo voor de schrik.

De moraal van dit stresserige verhaal kun je vast al bedenken. Lieve reisgekkies, pak op tijd in. Als in: niet vier uur van tevoren met plakbeha’s en stijltangen door het huis heen rennen is al een goed begin.

Ik? Volwassen? Ha! Ik lach nog steeds als de ketchupfles een scheetgeluid maakt als ik er in knijp.

Zucht.