Even over Lil’ Kleine
Het is je girl, ik ga mezelf niet meer voorstellen. Ik ben wat ze in je stad en in je dorp kennen. Oké help. Ik kan er niets aan doen. Het zou niet gebeuren en godsknetterkak, kijk me nu eens gaan. De meest gênante shit rolt uit mijn mond. Is het al tijd om toe te geven dat ik in de ban ben van de meest besproken, misschien wel meest gehate rapper van Nederland?
Hoe dan ook: Lil’ Kleine is in the building en je kan er niet meer omheen. Je walgt van zijn appearance of je vindt hem een baas. Volgens mij is er niet echt een middenweg. Tijdens zijn Drank & Drugs-periode bevond ik me duidelijk in categorie 1. Wat een blaaskaak. Wat een narcistisch jochie. Hallo, de beste gozer verscheurt op zijn Insta Stories briefjes van vijfhonderd euro, zoooo herkenbaar. Tsss. Maar nu, kleine jongens worden groot. Lil’ Kleine is ineens een man. Een man met een baardje, enorm succes en ja, nog steeds die ouderwets grote smoel. Hij gaat hard ‘ouwe’, klimt naar de top, en iedereen mag mee klimmen. En ja, het doet best een beetje iets met me. Jorik is de bad boy, de Justin Bobby van deze generatie. Een intrigerende gast.
“Ik veracht praktisch alles waar hij voor staat, maar zijn passie voor zijn werk triggert me”
Zijn nieuwe album ‘Alleen’ is zo’n anderhalve week geleden gelanceerd en overal waar ik kom, hoor ik ‘Alleen’ en ‘Vier keer Duurder.’ Dat laatste is trouwens een nummer over een zonnebril die ‘vier keer duurder’ is dan degene die we aan het dissen zijn, gewoon even dat je het weet. De tekst is ietwat triest als je er over nadenkt, maar de beat is lekker. Ik weet het, het is verwarrend. De hele situatie an sích is verwarrend. Ik veracht praktisch alles waar hij voor staat, maar zijn passie voor zijn werk triggert me. Ik denk dat het de rebel is in hem die ik kan waarderen. Waar ik om kan lachen. De rebel die misschien wel in ons allemaal schuilt.
Want wat je ook van die gekke, kleine Jorik vindt, hij maakt zijn dromen waar. En ja, hij zegt ook enorm veel gênante, vrouwonvriendelijke en achterlijke dingen. Maar zijn grote sterren niet allemaal een beetje gekkies? Aan zijn succes te zien komt hij er mee weg. Vergeven we het hem allemaal. Kijken we stiekem misschien wel op tegen iemand die zo enorm veel schijt heeft en zo erg in zichzelf gelooft dat het bijna pijn doet. Tien jaar geleden riep hij in het Jeugdjournaal (check het hier) al dat hij een grote ster wilde worden, en kijk die vent gaan dan. Door zijn grootsheidswaanzin is hij waanzinnig groot geworden. Jorik is de koning van de selffulfilling prophecy. En eerlijk, daar kan ik alleen maar respect voor hebben.
P.S.: Jorik, ook ik ben soms alleen hoor. Ik drink wel uit dat tweede glas, no biggie.
P.P.S: Mochten die briefjes van vijfhonderd in je porto je nou écht heel erg irriteren, ik heb nog wel een tassie op m’n lijstje staan, ouwe.
