HOE OUDER, HOE GELUKKIGER
Als ik ergens binnenstapte, dan lette ik er zelfs op of mijn hand nonchalant genoeg in de zak van mijn jeans stak en of ik toch niet te snel en ook weer niet te langzaam richting mijn vriendinnenschare koerste. Ontmoet mijn jongere versie, zo’n vijftien jaar terug. Ook al riep iedereen dat ik een zelfverzekerde tante was, ik deed heus maar alsof en het was allemaal een poging tot een gepolijst buitenkantje.
En nu ben ik het dubbele in levensjaren en de helft in onzekerheid. Jawel, ook ik krimp nog weleens ineen omdat ik soms niet weet wat ik met mijn ledematen moet, maar het is wel extreem gereduceerd. Net als de blinde paniek over een outfit voor een hip en happening feestje of het peinzen over de vraag of mensen mij wel leuk of aardig genoeg vinden. Ik hups af en toe met de druppels op mijn voorhoofd van mijn garderobe naar de spiegel en weer terug. Donkerblauw jurkje uit, zilveren paillettentop en puike pantalon aan, hup, toch weer uit. Maar nog geen vijf jaar gelee bleef ik mezelf als een debiel in al dat gedoe hijsen, nachtenlang, tot het grote gebeuren. Nu stop ik na een halfuurtje, want ik word er geen blijer mens van en het doet rare dingen met je haar. Waar ik wel gelukkig van word? Lekker met mijn vriend in joggingbroek een aflevering van Modern Family kijken. En dat doe ik dan dus, omdat ik nu wéét dat het toch die zwarte jumpsuit wordt aan het einde van het omkleedfestijn. Hoe ouder hoe gekker, toch? Nou, maak daar maar hoe ouder hoe gelukkiger van, want dat ben ik echt.
Donkerblauw jurkje uit, zilveren paillettentop en puike pantalon aan, hup, toch weer uit
Als je ouder bent, dan lijkt het alsof de boel zich meer schikt in de volgorde van belangrijkheid. Ja, natuurlijk krijg je een grote grijns als iemand je zegt hoe lief je bent, maar je bent niet verloren als je via via hoort dat die verre en vooral vage collega je maar zozo vindt. Want, wat maakt het uit? Jouw oude vertrouwde garde aan vriendinnen is véél belangrijker en die vertelt je heus zonder opsmuk wat je bent, of je het nu wilt horen of niet. Net als je geliefde trouwens, de kans wordt met het jaar kleiner dat hij met veel bombarie zijn koffers pakt bij jouw legendarische ochtendhumeurtje. Oh, en gekker word je duizend procent ook. Of is die zin bedacht door onwetende murmels die zich diep, diep, diep schamen voor een moeder die met rode-wijn-tanden door haar rijtjeshuiswoonkamer zwiert? Ik denk het, maar wedden dat ze gelukkiger is dan haar dochter die een kussen tegen haar gezicht drukt van schaamte?
En ik heb uitzinnig nieuws voor jou en voor mezelf. Ik dook even in de archieven en wat blijkt? Als je veertig kaarsjes uitblaast, dan word je daarna dus alleen nog maar gelukkiger, zegt een onderzoek van de Universiteit van Californië. En ik maar denken dat het geluk nu al serieuzere vormen aan begon te nemen. Is dus niet zo. Kom maar op met dat rimpeltje en die leesbril, ik kan niet wachten. Of nou ja, bij wijze van dan.
