Humberto, deze is voor jou
Het gaat niet goed met Humberto. Nou ja, met Humberto zelf gaat het misschien helemaal fantastisch en smooth en precies zoals hij het hebben wil, maar zijn programma is een zorgenkindje. Was hij vorig jaar nog de koning van de late avond, nu bungelt zijn RTL Late Night steeds wanhopig in de onderste regionen van de Kijkcijfer Top 25. Een hand om de reddingsboei geklemd, de andere heftig zwaaiend in de hoop gezien te worden door iemand die hem komt redden.
Humberto. Ik ben een paar keer bij hem te gast geweest en dat was een feest. De setting, het team, maar vooral Humberto zelf. Hij was charmant, op de hoogte en als ik hem maanden later in een totaal andere setting weer ontmoette, wist hij meteen wie ik was. Knap. Ook was ik onder de indruk toen ik bij de boekpresentatie was van Elle van Rijn. Ze schreef het boek Overnight Millionaire, over een jongen die op straat leefde en ineens miljonair bleek. Zij en de jongen waren samen bij Humberto te gast geweest en als dank was hij bij de presentatie. Terwijl het onderwerp zelf al was opgenomen. Je zou je kunnen voorstellen dat Humberto weer door zou gaan naar het volgende onderwerp, maar nee. Hier maakte hij tijd voor.
Iedereen in het tv-vak roemde hem om zijn energie en toewijding en hij leek onoverwinnelijk. Maar sinds een half jaar is het gedaan met de loftuitingen en schouderkloppen. Het programma is niet noemenswaardig veranderd. De setting hetzelfde. Waarom blijven de kijkers dan toch weg?
Leuke Humberto, ik denk dat het hierdoor komt. Als je elke dag met je gezicht op tv bent, kennen de mensen je. Je bent onze vriend. We vallen met je in slaap, we praten over je. Bovendien vraag jij, waarvoor dank, je gasten naar wat hen beweegt, drijft, gelukkig of verdrietig maakt. Als er dan in je eigen leven iets speelt, denk ik dat je daar je aanhang heel af en toe deelgenoot van moet maken. Geef een interview. Een keer. Met een journalist die je vertrouwt en die je belooft alles van kop tot intro en streamers en alles wat daartussen zit te laten lezen. Of als je daar niet aan toe bent vraag je om een beetje begrip. Iedereen met een vleug levenservaring begrijpt best dat je na zoveel jaar huwelijk ineens een Irma in je slaapkamer hebt. En dan doel ik op de orkaan. Die trekt een spoor van ellende, daarna huil je uit en ga je verder. Misschien zoals het vroeger was. Misschien in een nieuwe vorm. Maar ik denk echt dat als je je masker laat zakken en de lach eens verruilt voor een frons, je kijkers zich weer serieus genomen voelen door je. Verwijtende vingers worden dan ineens vervangen door een schouder om even je hoofd op te leggen. En voor je het weet, zit je daar weer prinsheerlijk te glimmen in de top 5. Ik wed er een fles champagne om met je.
