Je kop of je kast
Françaises zeggen dat je na je veertigste moet kiezen tussen je kop of je kont. Mijn vriendin D verandert dat naar dat je keiharde keuzes moet maken tussen kop en kast. “Allemaal leuk en aardig zo’n nieuw truitje van 300 euro van Isabel Marant, als dít (ze maakt met haar vinger cirkeltjes rond haar hoofd) er niet uitziet, gaat niemand daarnaar kijken.”
Mij hoef je niet te vertellen dat het aardig is om jezelf een beetje toonbaar te presenteren. Vroeger thuis deelde mijn moeder rustig lijfstraffen uit als ik met nat haar het pand had verlaten. Bovendien vind ik het leuk om de buitenkant te laten vertellen hoe het er vanbinnen zo ongeveer voorstaat. Maar er komt een onheilspellend moment in je leven waarop alles anders wordt. En niemand vertelt je wanneer dat gaat gebeuren.
Zoals mijn vriendin M, die haar kinderen bij haar ouders had gebracht, ineens een paar uur over had en besloot die door te brengen bij & Other Stories. Ze had goede dingen gehoord over hun make-upproducten en wilde die wel eens uitproberen. Ineens werd ze geconfronteerd met de vrouw die ze in de spiegel zag. “May. Serieus. Vroeger zag het er misschien nog wel fris en schattig uit, een make-uploos gezicht. Maar nú. Dit was gewoon beledigend voor de medemens. Ik zag er uit als een ontplofte dweil.” Er zat niets anders op dan de complete make-uplijn van & Other Stories in haar tas te schuiven en zo kwam ze alsnog beeldig als altijd bij haar afspraak.
Ik besloot mijn eigen beautyagenda er eens bij te pakken. Ik waarschuw je maar even. De inhoud van dit bericht kan als schokkend worden ervaren. Eén keer per maand laat ik mijn nagels doen. Liefst handen en voeten. Ik ga vaak op de foto, ook met mijn handen. Ik vind dat het bij mijn baan hoort dat die een beetje verzorgd zijn. Dan is daar het project wenkbrauwen. Die heb ik ergens achtergelaten in de jaren negentig. Dus ga ik elke maand naar Roya in de hoop dat zij ze terug kan vinden. Dan is daar mijn liefde Leco. Daar breng ik ook rustig drie uurtjes door. Maar dan zijn we wel weer bij en hebben we het gezellig. Verder ga ik twee keer per jaar naar Annelijn bij de Velthuiskliniek voor een fruitzuurpeeling en dan lasert ze meteen wat rode adertjes weg. Binnenkort ga ik ‘aan de beugel’ en moet ik elke week bij de orthodontist verschijnen.
Het is me duidelijk. Of ik stop binnenkort met werken maar zie er dan wel heel goed onderhouden uit, of ik blijf werken en word een slons. Jullie mogen kiezen.
