Leugentjes in disguise
(en waar we ons allemaal schuldig aan maken)
Je moet weten dat wij de redactie delen met de twee allerleukste online magazines van de wereld. Ons oudere zusje Franska en de lekkerbekken van FavorFlav. Een groot feest, stel je het gezelligste kippenhok met slingers maar voor. Alleen toen de collega van FF riep dat het maar vijf minuutjes duurde, we kletsen nog weleens bij, gingen alle alarmbellen op decibelnegerend volume af bij de Amayzers.
Daarom hieronder kleine leugentjes die we allemaal gebruiken (hier lees je trouwens alles over de serieuzere vorm) waarvan de ontvanger wéét dat het lariekoek is.
Leugen in disguise 1: het duurt maar vijf minuutjes. Iets duurt nooit maar vijf minuutjes. Een enquête duurt al he-le-maal geen vijf minuutjes. Even samen zitten om iets te bespreken duurt van z’n lang-zal-je-leven nooit vijf minuutjes. En als je een straatverkoper in de verte vijf minuten hoort roeptoeteren, dan moet je het op een rennen zetten.
Leugen in disguise 2: ze zit in een meeting, kun je even een mailtje sturen? Men wil gewoon dat je mailt, niet belt. Ik weet het: ’t is ongezellig en allesbehalve productief, maar stuur gewoon toch maar een mailtje.
Leugen in disguise 3: ik ben onderweg. Moehahah, van z’n bij lange na nog niet. Waarschijnlijk staat de apper of beller in kwestie met een handdoek om het haar en één wimper in de mascara. Maar dat wist je natuurlijk al.
Leugen in disguise 4: ik kijk nog heel even verder, maar dan kom ik terug. Die zie je nooit meer te-rug. Stop met liegen en zeg gedag tegen de dame die de godganse winkel voor je overhoop heeft gehaald. Valse hoop is geen leven.
Leugen in disguise 5: als ik tijd heb, dan kom ik nog even langs. Dit is de nette versie van: ik kom niet. En dat weet de persoon tegen wie je dit lullige babbeltje ophangt maar al te goed.
Leugen in disguise 6: het is zó druk op de weg. En terug naar punt numero drie. Je bent niet onderweg, je bent te laat. Dat zijn twee heel verschillende dingen en dat weet je.
Leugen in disguise 7: hè potver, hoe kom ik nu weer aan die vlek? Oké oké, guilty. Soms, maar heel soms, wil ik een kledingstuk zo graag aan dat ik die ieniemienie stip die bij mijn ontbijt ontstaan is negeer. Dan doe ik alsof dit on the road is gebeurd en ik geen flauw benullekul heb waar het vandaan komt. Maar eigenlijk was het gewoon een kloddertje magere kwark.
Leugen in disguise 8: I woke up like this op Instagram.
Hell no dat je zo wakker werd. Of je moet in slaap gevallen zijn met die foundation op je neus en blush op je wangen, maar in dat geval zie ík er normaal een ietsepiets meer clownesk uit.
