Mays langste liefde

Het gebeurde tijdens de eerste vakantie met mijn geliefde. Meteen voor het eerst in Milaan. Ik verdronk in de winkels, de restaurants, de etalages. Heus had ik een goede baan, maar helemaal klaar om iets van Gucci te kopen zonder met mijn ogen te knipperen was ik nog niet. Mentaal niet en financieel dus ook niet.

Bij het Armani Hotel sloegen we rechtsaf. Zomaar. En daar was ze hoor: Patrizia Pepe. Mijn winkel. Al wist ik dat toen nog niet. Items met een twist. Net even iets anders, iets creatiever, iets speelser, nou ja, gewoon iets meer Milaan. En ik kon het betalen.

Sindsdien is Patrizia Pepe een vaste waarde in mijn garderobe geworden. Ik kocht het in Rome, in Forte dei Marmi en later ook ‘gewoon’ in Amsterdam en Antwerpen. En via de webshop. Patrizia Pepe is vrouwelijk, vrolijk, speels, opvallend en boven alles zit het altijd lekker. Ik koester de wollen zwarte jurk met vleermuismouwen die ik droeg toen mijn eerste meisje net geboren was. Of het gebroken witte jurkje dat ik aanhad toen ik bij DWDD mocht aanschuiven en de slappe lach kreeg met Mark Rutte. Of nou ja, ik kreeg de slappe lach, hij lachte mee. Trouwens, de andere keer dat ik bij DWDD was en iets mocht zeggen over Diana Vreeland, had ik ook ‘iets’ van Patrizia aan. Patrizia en ik, we go way back en als het aan mij ligt (en als ik zo haar collectie bekijk waar ik nog steeds hongerig en hebberig van word), hebben we nog een lang en gelukkig leven voor ons. Amen.