Mays Modecollege

Privéles voor Luuk Ikink

Jaren heb ik met respect en bewondering gekeken naar de bebloemde blouses van Patrick Lodiers. Elke keer weer een ander exemplaar, bebloemd en bewerkt met een algoritme in prints dat alleen mensen van dezelfde familie kunnen begrijpen. Waar vónd hij ze? En bestonden ze dan daadwerkelijk ook nog eens met korte mouwen? Ik dacht dat de korte mouw alleen toebehoorde aan mannelijke caravanbestuurders. Al zijn die laatste meestal in ruitpatroon te vinden. Mocht je je vervelen op de autoroute op weg naar het Franse zuiden dan moet je eens het spel ‘vind de geruite en kortgemouwde caravanbestuurder’ spelen. Voor je het weet zit je aan je rosé aan het zwembad, zo snel gaat de tijd.

Afijn. Patrick is niet meer zo vaak op tv en zoekt zijn heil bij de radio (wat jammer is, want ik ben dol op mijn oud-klasgenoot Patrick), maar de hemel zij geprezen voor Luuk Ikink. Luuk, jij biedt me een nieuw object der verwondering.

Je zou kunnen denken: ik ga op tv, dus ik trek een knap pak aan. Dat houthakkershemd bewaar je voor het weekend en je after hours. En misschien overweeg je om je shirt eens in je broek te stoppen in plaats van het er over te laten bungelen en speel je voorzichtig met de gedachte om het geheel nog eens af te maken met een mooie, mannelijke riem. Even die extra mile lopen in naam der mode. En showbizz. De mensen kijken allemaal toch maar naar je. Dan is het wel leuk dat ze zien dat je er écht  je best voor hebt gedaan.

Maar niks van dat alles. Luuk is Luuk is Luuk. Wat je ziet is wat je krijgt en dat is als het om smaak en stijl gaat niet heel veel. Je grossiert in geruite hemden en bezit het ongekende talent om daar elke keer een bijpassend T-shirt bij te vinden in steeds weer een andere kleikleur. Knap. Je shirt hangt sowieso over je broek en nee, je had geen tijd om de knoopjes dicht te doen. Je lijkt bovendien iedereen om je heen aan te steken met het Luuk-Ikink-geruite-blouse-virus. Want ineens lijkt het of al je Boulevard-broeders in je kast snuffelen voor inspiratie. Is jullie motto soms: ‘doe maar geruit, dan doe je al gek genoeg’? Zelfs de immer gesoigneerde en zo charmant getransformeerde Marc van der Linden had laatst zijn pochet even thuisgelaten en zat met een bezakte blouse (ook open en over de broek) naast Ronald Molendijk (ook al zo’n stijlicoon) die hetzelfde pak in zijn kleedkamer had gevonden. Het was potdorie Peter van der Vorst die nog een beetje stijl in de uitzending bracht.

Beste Luuk. Ik zou je door de trechter kunnen trekken en je kunnen transformeren tot een Dior Homme-icoon. Of helemaal Rick Owens. Of toch Gucci. Je kunt het hebben. Je hebt er de maat voor, per slot. Toch vrees ik dat het te laat is. Mensen zouden je niet geloven. Dan zit er maar één ding op. Blijf het dragen. Wat de mensen ook zeggen. Houd vol, hang in there. Het is je met je bril ook gelukt, dus die blouse, die komt er wel. Zet ‘m op!