May’s Paris Diary

Meeting Madame

Deze dag stond in het teken van Madame d’Ornano. De vrouw van Hubert d’Ornano, founder van Sisley, zou ons ontvangen voor een lunch in haar huis aan Quai d’Orsay. Dat is over de Seine bij het Grand Palais, mooier vind je het niet. Ik ben er de hele ochtend al positief wiebelig van. In mijn koffer liggen twee beeldschone jurken van Claes, mijn gouden rok van Odeeh, maar als ik haar huis research, denk ik dat mijn Dolce & Gabbana-jurk met Gobelin-print er het beste zal passen. Mijn roségouden  Portofino zal Madame vast bekoren en mijn gouden Chanel-armband mag om de rechterpols. Als geur gebruik ik Eau du Soir. Sowieso mijn lieveling als de dagen korten, maar nu past hij perfect.

Ik schrijf wat stukken op mijn beeldschone balkon in Le Bristol en ben veel te vroeg beneden waar we elkaar treffen voor de taxi. Die stopt voor het mooiste appartementencomplex van Parijs. Het woord appartement is een understatement van heb ik jou daar, want een optrekje meet algauw tienduizend vierkante meters. De huishoudster opent de deur in groen uniform en witte handschoenen. Ja, we mogen naar binnen. Kunst waar ik kijk. En boeken. En foto’s. Madame is een verzamelaar van alles wat mooi is. Dan komt ze binnen. Tachtig en prachtig. Elegant zoals alleen Parijse prinsessen dat kunnen zijn. Ze vertelt over de kunst. Ze heeft net een verse Anselm Kiefer gekocht die hij op een iPad heeft getekend. Als ik een kunstwerk aanwijs dat ik beeldschoon vind, neemt ze me mee naar haar slaapkamer waar een werk van dezelfde kunstenaar hangt.

Dan is het tijd voor de lunch. Met groenten uit de tuin van Madame zelf. Het perfect gepocheerde ei, de meest goddelijke ratatouille en landelijk grof brood. Als toetje tarte tatin met rode vruchten en een ijs-slagroomsaus. Er is een glaasje, er is koffie en chocola. Madame eet geen desserts, maar chocola daarentegen wel. Dat is ook goed voor de huid. Ze nestelt zich op de bank en is klaar voor onze vragen. Maar daarover later alles en meer.