OH. MY. GUCCI.
Na alle keren ‘kijken, kijken, niet kopen’ voelt deze keer anders. Ik ben er klaar voor. Ik heb ervoor gespaard. Maar kopen puur om het kopen zou ‘m niet worden. Echt alleen als ik iets vind waar ik instant een huwelijk mee aan wil gaan, trek ik mijn portemonnee. Echt alléén dan.
Met klamme handen loop ik de Gucci flagshipstore in Milaan binnen. Ik ben nog geen minuut in de zaak en mijn ogen glijden links in de winkel naar een prachtexemplaar van een tas. Het Dionysus-model, zo’n beetje de tas waar menig modemiep een moord voor zou begaan op dit moment. Een blauw exemplaar met handgeschilderde bloemen. Ik hoor haar zachtjes fluisteren in mijn oor. “Ciao, bella. Wij zouden een héél goed setje zijn samen. Ik geef de meest sloederige slobbertrui nog een modische twist.” Ik probeer haar te negeren. Kijk bewust de andere kant op. Loop nog even een rondje naar de andere kant van de zaak, maar word dan toch weer met een magnetische kracht naar haar toegetrokken. I was fucked. And I knew it.
Natuurlijk waren het drie spareribs
uit het lijfje
“Kiek, ik zie je te lang kijken. Dit is ‘m hè?” zegt mijn fashionpartner in crime Lilian. “Lil, we moeten als de sodemieter deze winkel uit, dit gaat niet goed,” roep ik met een verhit hoofd terug. “Doe haar anders gewoon even om. Gewoon even om te voelen.” Ik kan het niet laten. Ik MOET deze tas omdoen. Het idee dat er helemaal nergens in deze effing zaak ook maar íets van een prijs staat, maakt al dat ik met zweetokkies naar de balie loop. Met handschoentjes wordt ze voorzichtig uit een lade gehaald. Ik doe haar zorgvuldig om mijn nek en schrik bijna terwijl ik in de spiegel kijk. Ze is gorgeous. Zo vrouwelijk, innemend en knap. Zo mooi afgewerkt. Dit is meant to be. Ik vraag voorzichtig naar de waarde van de tas (je moet weten, zo doen we dat in modeland, vraag nooit om de prijs, maar om de ‘waarde’, zo kun je een niet chique vraag toch chic laten klinken). Ik schrik niet eens zo heel erg van de prijs. Ik bedoel: natuurlijk waren het drie spareribs uit het lijfje, maar het hadden er met flinke pech ook zes kunnen zijn.
Na best wat geijsbeerd te hebben, lopen Lil en ik naar buiten. Even frisse lucht. Even helder nadenken. We besluiten nog even een rondje door de Milanese P.C. Hooftstraat te slenteren om nog één keer alle voors en tegens tegen elkaar af te wegen. Zij heeft namelijk ook een tas gezien bij Saint Laurent en het is óf samen deze investering maken óf niet. De voors wegen al snel op tegen de tegens. Lil en ik komen op onderstaande lijst.
Waarom een designertas?
- Koop een designertas en je hebt een vriendin voor het leven. Echt.
- We hebben het natuurlijk vet verdiend, vinden we zelf. Voor al het leuke, maar soms toch ook best pittige werk met deadlines.
- De tas zou voor altijd een bepaalde waarde behouden.
- Het was Fashion Week in Milaan en als je ergens mooie tassen koopt, dan is het in Milaan. Of in Parijs, maar soit; we waren nu in Milaan.
- Alleen het moment van aankoop zou alleen al een ding worden. Weet je hoe leuk die tas alleen al wordt íngepakt? Meine gute.
- We zouden meteen nieuwe schrijfinspiratie hebben.
- Het was ons eigen geld waar we hard voor hebben gespaard, dus tegen wie zouden we ons eigenlijk moeten verantwoorden?
- We zouden gewoon vet cool, hip en nog eens cool zijn als we het zouden doen.
- That’s it. We geven elkaar een high five. HOLY S… LET’S DO THIS!
Eerst langs Saint Laurent voor Lils tas (trust me, haar verhaal komt later nog) en dan met de taxi terug naar de Gucci store waar ik word onthaald met een glimlach en een “Welcome back, madam.” Eenmaal terug in de zaak staat mijn blauwe bloemenvriendin nog steeds knap te wezen. Het moment van herkenning. Ze juicht. Draait een pirouette met haar soepel glijdende ketting en knikt enthousiast heen en weer met haar tijgerkopjessluiting. Toen wist ik: dit is liefde. En dan mogen mensen het snappen of niet, ík word er gelukkig van en ga dit kind iedere dag met liefde dragen. En zolang dat het geval is, is het de investering meer dan waard. Dus, mag ik jullie voorstellen aan mijn nieuwe dochter Blue Diony? Reken er maar op dat jullie haar nog regelmatig voorbij gaan zien komen.