Ons nieuwe stopwoordje

(dat eigenlijk geen woord is)

Zoals ‘Oh my god’ ineens veranderde in ‘Meine gute’ en iedereen ineens ‘on fleek’ bezigde terwijl ‘hoe leuk is dat?’ om de hoek kwam kijken, zijn we nu collectief op iets anders overgestapt.

“Je hebt een tikje, May,” zei mijn lieve collega Daan. Ik had niets door, maar ik scheen lucht naar binnen te zuigen voordat ik iets ging zeggen. Daan deed het inmiddels ook, maar ik was me van geen kwaad bewust. Sterker, ik wist niet waar ze het over had.

Tot ik deze zondag met mijn dochter van acht in de auto zat. Zij deed het ook. Zinnetje, hap lucht met zuigend geluid en door. Dát was het dus. Ik deed het. Ineens hoorde ik het mezelf doen. En Daan. En Joost Karhof op tv. En de man waar ik een zakelijke afspraak mee had. En mijn dochter dus. Het is besmettelijk. Praat niet met mij of je gaat luchthappend (en zuigend) door het leven.

Hoe komen we eraan? En hoe komen we er weer vanaf? Positieve is dat het sowieso beter is dan die lege, kansloze ‘wah dat aangaat’-tussenzinnetjes die iedereen overal maar tussen lijkt te frummelen. Of dat ergens ‘punt nl’ achter wordt gezet. Dat was in 2005 al kansloos. Het is dus misschien irritant en aanstekelijk, het is in ieder geval stukken beter dan onze vorige collectieve tics.