OPERATIE ZOMERBILLEN

Deel 2

Laat ik deze post beginnen met de diep filosofische vraag: mag je je zielig voelen als je pijn hebt na een plastisch chirurgische ingreep?

Jaja, ik weet dat er genoeg tegenargumenten zijn. Zoals: het was een vrijwillige ingreep, dus je moet niet zeuren. En: er zijn mensen die pijn hebben na een blindedarmoperatie, díe zijn pas zielig. Of: noem je dit pijn? Een kind baren, dat doet pas pijn.

Anyway, het is een dag na mijn Cellfina-behandeling en mijn kont is bont en blauw. En als je denkt: dat valt vast mee; nee, dat valt het niet! Mijn man was zelfs helemaal ontdaan toen hij het zag (hij ging meteen uit piëteit ontbijt op bed maken, dus dat was dan wel weer gunstig). En ook nog zoiets: er komt nog steeds bloed en -hier komt ‘ie weer- wondvocht uit de plekken waar een putje is verwijderd. Het was zelfs zo erg dat ik gister naar een bevriende verloskundige ben gereden om kraammatrasjes te halen zodat mijn bed niet onder de ranzigheid zou komen te zitten.

Mag ik nog even doorklagen? Ik kan niet fietsen! Ik kan niet op de wc zitten, want heb je enig idee hoe hard een wc-bril aanvoelt op je gehavende dijbenen? Én ik durf geen lichte broek aan te trekken (en laat ik nu net een heel mooie lichtgrijze pantalon van Samsøe & Samsøe gekocht hebben die ik heel graag aan wil). Nu moet ik dus de hele tijd met de scooter of met de Uber en sporten kan ik ook nog wel even vergeten. Ik hou van fietsen en van sporten. Straks ben ik mijn cellulitis kwijt, maar ben ik drie kilo aangekomen omdat ik me nog maar amper kan bewegen. En wat voel ik me een oud wijf als ik met een gecontroleerde ademhaling op een stoel ga zitten.

Er zijn een paar andere vrouwen die ook net de Cellfina-behandeling hebben ondergaan. Zij blijken diezelfde avond nog uit eten te zijn geweest en een van hen is een dag erna op een vliegtuig gestapt. Hoe dan? Ik sluit niet uit dat het aan mij ligt en dat ik een watje ben met een overgevoelige derrière, maar ik vind dit dus echt niet meevallen. Het ergert me zelfs een beetje dat er zo luchtig werd gedaan over toch best wel een heftige ingreep.

Dat was het geklaag voor vandaag. En om de vraag te beantwoorden of je je zielig mag voelen na plastische chirurgie? Eigenlijk niet, maar ik dóe het lekker wel.

Dan het goeie nieuws: ik heb de indruk dat die putten echt helemaal weg zijn. Helemaal weg! Maar goed. Dat moet de tijd nog leren. Voorlopig zit ik op een kussen. Met een handdoek erop. En fantaseer ik over korte rokjes en hoog uitgesneden bikini’s.

Twee maanden later:

Eén ding is mij duidelijk geworden. Ik ben niet iemand die goed reageert op invasieve ingrepen. Mijn lichaam WIL NIET dat er in haar geprikt, gepeurd of gesneden wordt. Waar anderen gewoon twee weken wat blauw en gevoelig waren, heb ik wekenlang heftige blauwe plekken gehad en tot op de dag van vandaag is het weefsel in mijn billen en bovenbenen nog steeds een beetje gevoelig. Ik had dan ook bijna spijt van de ingreep tot ik de voor- en nafoto’s zag…

Gisteren ging ik bij Doctors Inc. langs voor de laatste controle. Daar werden foto’s van mijn billen gemaakt. Je kijkt natuurlijk niet zo vaak naar je eigen achterkant en al helemaal niet in fel licht waarin je álles ziet (en ik raad je dit ook ten zeerste af), dus eigenlijk had ik geen idee van het resultaat.

Dokter Jani liet me de foto’s zien. Ik schrok me rot toen ik de foto’s zag van voor de behandeling. Zo erg was het dus geweest. Omdat ik van mijzelf hou, ga ik geen lelijke dingen zeggen over mijn voormalige achterste, maar laten we het hierop houden: het was niet fraai. En toen zag ik ze; mijn billies van nu. Alsof ik weer achttien ben. Serieus. Ze zijn ronder geworden en er is geen put meer te bekennen. Ook mijn bovenbenen zijn gladder. Ik heb nog net geen  printje van de foto gevraagd om dat in mijn portemonnee te stoppen. Maar ik ben hier echt superhappy mee!

Conclusie: je kunt iets doen aan je cellulitis. Als je een beetje een bikkel bent, is het goed te doen. Als je een gevoelig typje bent zoals ik, is het best een ingreep. Maar een ronde gladde bilpartij is dus gewoon te koop bij de dokter.