OPMERKZAME ZAKEN OP INSTAGRAM

Instagram, ik ben er op én ik vind het soms gewoon heul stom. Maar ik stap minimaal eens in het uur Insta-land binnen. En dan begint het gluren-bij-de-buren-collega’s-onbekenden-onbeminden-gekkies. Nu kan ik me verstoppen achter het excuusje dat het bijzonder belangrijk is voor mijn job, maar dan lieg ik. Insta is mijn GTST, mijn Bold en mijn allergrootste guilty pleasure. En ik doe het in het openbaar.

Als je per abuis een keer over mijn kanaal bent gestruikeld, dan weet je dat de boel daar niet ‘on fleek’ is. Dat is Insta-taal voor lelijk. Geen idee waarom, maar zo noemen ze het daar. Ik schreef die frustratie trouwens al een keer van me af, lees hier maar even. Maar eigenlijk gebeuren er dus best wel dubieuze dingen op Insta, als je goed kijkt.

Iedereen reist business class. Glaasje champoepel op de leuning, stoel in tweepersoonsbedstand, fluffig dekentje over de benen en vliegen maar. Hell no dat je opgehokt op de derde rij van achter met de knieën van je te lange achterbuurman in de rug zit. In Instagramland vlieg je zeven keer per week en minstens business. This is how we roll, jongens.

En dat eten hè, verliest ook z’n oprechtheid met elke filter die je eroverheen kleddert. Als ik mijn tijdlijn moet geloven, eet iedereen de hele dag maar komen ze er geen gram van aan. En dat, lieve allemaal, is alleen zo in sprookjes.

‘Locatie, locatie, locatie. Hoe in de wereld ben je op twee plaatsen?’

Likes van influencers, ook zoiets. Nu ken ik er een handjevol in het echie, maar dit is wel een dingetje. Als je groot bent op Instagram, noemen ze dat niet gewoon Bekende Instagrammer. Wie is dat? Oh, een BI’tje. Ha! Nope, dan ben je dus een influuuuwensur. En die liken je foto’s uit het niets. Ik, ouderwets geval, dacht nog dat dit handmatig ging. Deceptie alom, want daar is ook alweer een programmaatje voor.

Hartjes zijn mwah, vlammen zijn hot. Jawel, bij een emoticonvlam is je foto (of jij) on fire. Een hartje is dan wel weer liefde, op zich best oké. Even voor eenieder die ik lastigval met een reactie op Insta, ik heb geen filosofie achter mijn emoji’s. Nooit gehad en ga ik niet krijgen ook.

Instagrammers liegen. Zo kreeg ik ooit de reactie: ‘Your feed is –hartjesogen–’  en we weten allemaal dat mijn feed verre van hartjesogen is. De ene foto past voor geen meter bij de andere. Dit heb ik geaccepteerd, ik ben er oké mee. Ik heb honderdduizend net-niet-Instawaardige foto’s in mijn filmrol en nog is het een bij elkaar geraapte bende. Maar het doet me NIETS. Oké, ik lieg dus ook.

Locatie, locatie, locatie. Hoe in de wereld ben je op twee plaatsen? Dat je ’s ochtends nog een boterham met hagelslag aan je ontplofte eettafel op Stories knalt en je vijf minuten later gladgetrokken in een bikini staat op Curaçao. Kan niet of je moet timewarpende (heet dit zo?) Harry Potter-skills hebben.

Mensen met ambities en semidiepzinnig gewauwel. Los van elkaar kriebelen ze al aan je irritatiemodus, maar sááámen? Dat kan ik niet aan. Ik schets ‘m even. De persoon die normaal altijd van die net-niet-foto’s post, maar ineens helemaal on fleek (jawel, daar is ze weer) is. En daar dan onder krabbelt: ‘Don’t dream your life, live your dream’. Jeuk!

Volgt je, ontvolgt je, volgt je. Oh, en blokkeren heb je ook. Elke vertelde je de grote frustraties in het Insta-leven al, en ik ga bij haar betoog helemaal in de ja-en-amen-stand. Of wat dacht je van het Insta-spook? Jawel, dat bestaat. Als in: even in je Insta Stories neuzen eeeeen gone.

Overbe-Insta-volking, dat is een serieuze kwestie. Als er een nieuw tentje opent in Amsterdam, staat iedereen er op de stoep. Beetje foto’s maken en muizenhapjes eten. En weet je wat pas écht een opmerkelijke zaak is? Dat ergens in het donker van mijn hersenpan een stemmetje zegt: ‘Hé, daar moet jij ook eens naartoe.’

En mag ik je als grande finale vragen om nú je Instagram te openen. Ja? En dan bij iedere foto hardop te zeggen: ‘Die heb je honderd uur bewerkt.’ Ook bij de mijne, want dat is zo. Ik geef het toe. Instagram ze allemaal, zie jullie daar.