Aan alles komt een einde. Met het zand nog in onze haren, gebruind en voldaan, is na een lang weekend onze koffer inmiddels weer thuis. Diezelfde koffer lijkt inmiddels te zijn ontploft door ons hele huis en terwijl ik staar naar de bollen was die door de woonkamer zijn verspreid, denk ik terug aan het weekend Miami. Het hotel was een droom. De temperatuur tropisch en ik mis inmiddels op deze maandagmorgen ons strandbed en de ‘frozen margarita’s’. Weekendjes als dit doen de mens goed. Vooral nu de herfst en de kou hun intrede hebben gemaakt. Het is grauw buiten en het regent, maar buiten kijf staat: waar het klokje thuis tikt….

En nu is het alweer weekend. Een week later. Tegen zielenzusje Jane vertel ik dat je echt twee keer knippert met je ogen en je zo een jaar verder bent. Want zo snel als dit weekend is gegaan, zo ging dit jaar: 2017. Het was wél het jaar der jaren. Vol met liefde, waanzinnige vakanties, intense feesten en natuurlijk ook met mindere momenten, maar het sprankelende dit jaar toch het aller- aller- allermeest. Gelukkig is het nog niet over, want met die zielenzus hebben we tijdens datzelfde telefoongesprek de laatste trip van dit jaar geboekt. Aldus: wordt vervolgd.

Een iemand is wel helemaal in de gloria dat de spullen niet in, maar uit de koffer komen. Ons bolletje is zo blij.

Een baret, een Parijse trui en een beetje zon. Zo is die herfst bij Marlow & Sons in Brooklyn wel te behappen. Tot volgende week!