De klok slaat inmiddels ver na het middaguur. Ik zit nog steeds waar ik zat toen ik wakker werd: het rechterhoekje van de bank. Mijn telefoon ligt aan de oplader en ik ben zelf nog in mijn slaaptenue. Zelfs mijn eerste cappuccino van de dag is nog niet gezet. Ik ga van tranen in ogen naar lachen, naar intens geluksgevoel, naar alle mogelijke whatsapp-groepen die ook maar iets met ons huwelijk te maken hebben. De foto’s, ze zijn er. Oh Alice, wat ben je toch magisch. In wie je bent en in wat je doet. Deze fotograaf is een kunstenares. Zij weet precies die momenten te pakken die er toe doen. De emotie, de magie, de sfeer; ze weet ze allemaal vast te leggen zonder ook maar iets te regisseren. Ik geef jullie deze foto, en op mijn Instagram zullen er vast ook een paar worden geplaatst. Maar eigenlijk vind ik dat ze in een blad moeten. Niet voor mijzelf -absoluut niet, ik deel de laatste tijd liever minder dan meer – maar voor het waanzinnige team waarmee we hebben samengewerkt. Van de chef en onze liefste Lotte, Fabienne van The Wedding Chapter tot de bloemist en uiteraard Alice Mahran. Zij verdienen een podium voor al hun prachtwerk.
Oké, nog eentje dan, gepaard met een advies: liever honderd bloemen minder dan geen honderd waanzinnige foto’s. Echt waar, als je keuzes moet maken voor jouw huwelijk, dan raad ik je aan altijd te kiezen om te investeren in fotografie. Dat is namelijk het enige dat nog tastbaar is na je grote dag. En helaas is dit een van de kostbaarste elementen van een bruiloft, maar geloof me: hier wil je niet op besparen. Kies dan voor honderd bloemen minder of misschien wel voor geen enkele. Fotografie is zo belangrijk. Zoals ik al eerder schreef: het is het enige tastbare na je grote dag en iets wat maakt dat je in een oogopslag weer terug bent naar jouw dag, hoe lang het ook geleden is.
Schutz stuurt me ‘Rainbow Vibes’. Met alle regenbogen die we hier zien door de vele centimeters aan zomerregen, past het helemaal. Met een XL koffie van mijn oude koffiebar in Eataly, wandel ik voor ik naar de kapper ga nog even langs alle plekken waar ik tot afgelopen kerst dagelijks te vinden was. Ik ben terug in Flatiron, onze oude buurt. Ik mis het, maar ook weer niet. Hier begon ons avontuur en dat zal voor altijd bijzonder blijven. Maar Brooklyn is onze toekomst. Een mooie, en dat is fijn. Vooral met al die regenbogen die we uit ons raam telkens maar weer kunnen bewonderen.
Aan koffie ben ik verslaafd. En nu las ik deze week dat mensen die koffie drinken langer leven. Aha! Dus het is wél goed voor je. Die drie koppen per dag, dat kan, of nee, dat moet zelfs nu. Deze week bestelde ik er één in Soho, in de tuin van Crosby Street Hotel. En ze kwamen met hartjes bij Cecconi’s Dumbo in Brooklyn.
