Zoals ik een week geleden mijn koffer opensloeg om daar de benodigde anti-vliegtuig-poetsmiddelen voor gelaat en lichaam op te duikelen, zo ligt die koffer er nog steeds bij. Na Frankrijk kwam de man met de hamer. Uitgeput. Uitgeschakeld. Volledig uit. Zo lig ik in bed. Op en neer vliegen klinkt niet zo zwaar als het is. En zelfs mét slapen in het vliegtuig zegt mijn lichaam: stop! Na tien weekenden achter elkaar bezoek, een bachelorettefeest op Ibiza, nog een bachelorettefeest in New York, een huwelijk van twee weken met een voorbereiding van twee jaar, een zomer vol feesten en partijen in New York, op en neer vliegen naar Europa en toen nog een keer in dat vliegtuig voelt het alsof ik een rammelde auto aan moet duwen door rood licht. Met hoofdpijn, gewrichtspijn en zwarte kringen onder mijn ogen, luister ik hoe de regen kalm op het raam van onze slaapkamer tikt. Zo, ik draai me nog een keertje om…

Niet veel meer over van deze sprankelingen dus… Ach, met een paar badsessies en extra vroeg naar bed sprankelt het volgende week vast weer net zo. Liefs uit regenachtig New York.