Als de zon zo warmt schijnt dat je buiten met je liefste vriendin kan nippen aan feestachtige drankjes die klinken op vast weer een waanzinnig weekend en ondertussen naar dit uitzicht kan staren, dan voelt donderdag als vrijdag. We gieren en tetteren over het terras. Doen intens ons best om dit plezier te delen via de sociale kanalen, maar kunnen onszelf niet serieus nemen en het wordt één social media-chaos. Maar of we intens blij zijn? Ja, zeker wel. Deze plek is trouwens niet over te slaan: het dak van The William Vale in Brooklyn.

Nog zo’n mooie plek hoog in een toren met uitzicht op de beste stad van de wereld: 1 Hotel. Inmiddels een beetje fris om in dit zwembad een duik te nemen, maar wel perfect voor knusse cocktails terwijl je starend naar de lampjes onder een dekentje tegen je liefde aan kruipt.

Iris Dorine, alleen haar naam vind ik al prachtig. Net zo prachtig als haar fotografie. Ik voel me dan ook meer dan vereerd dat we deze week samenwerken. Om kwart over 5 gaat de wekker, want we gaan voor foto’s naar de Brooklyn Bridge met zonsopgang. Tussendoor drinken we cappuccino’s en na deze ochtend kan ik wel stellen dat ik weer een heel bijzonder en mooi persoon heb leren kennen.

Daar is ze. De vrouw die maakte dat ik lang lang geleden begon te dromen van ooit wonen in New York. Nog net zo sprankelend als ik me haar herinner uit al die afleveringen. En dan die stem, die stem uit duizenden. Mijn hart maakt een sprongetje en mijn telefoon overuren. Ik heb denk ik wel honderd miljoen minuten beeldmateriaal van deze vrouw, en ondertussen voel ik me lichtelijk een stalker. Maar dat mag wel, vind ik. Ik bedoel, dit is Sarah Jessica Parker. Samen met Irina Shayk en Dakota Johnson staan we op hetzelfde feestje van Intimissimi op 5th Avenue. En mijn missie om ooit naast haar te staan is afgevinkt. We kunnen terug verhuizen naar Nederland (grapje).