Terwijl bij ons de ballonnen in honderdtallen uit de lucht vielen, er confetti in goud en wit door de zaal knalde zoals de champagnekurken dat ook doen, verloor ik als Assepoester mijn online meldingsdrang-muiltje om klokslag 12 uur.
Zonder enige aantoonbare reden dacht ik in 2017: nee, vandaag even niet. Geen Instagram, geen Snapchat en geen filters. Even allemaal niet. En de dag waarop het anders was, is nog niet aangebroken. Hoewel ik zelf geen reden had en het wel lekker vond om ongestoord en zonder ‘gesnap’ van mijn koffie of margarita-avond bij La Esquina te genieten, moest ik met uitleg komen. Ik kreeg mails. Ik kreeg telefoontjes. Vriendinnen hadden vrienden en daar weer de vrienden van wilden weten of het wel goed met me ging. En de stroom aan ongeruste texts waren ook niet op tien handen te tellen. Hoewel ik de vraagtekens bij mijn plotselinge verdwijning echt wel begrijp (ik bedoel: twee jaar lang heb ik gigantisch veel gedeeld), schrok ik hier best van. Mensen, geen online leven betekent niet dat je offline geen leven hebt. Ik heb geen meltdown. Ik ben niet ongelukkig. Ik ben niet geblokkeerd. Ik heb geen aandoening. Ik ben slechts meldingsmoe. Samen met vriendinnen cocktails drinken, lunchen met m’n aanstaande man en wandelen met ons wollenkind zonder telefoons is echt heerlijk. En dat melding-muiltje, dat komt wel weer. Instagram vind ik nog steeds waanzinnig. Mooie plaatjes maken ook. Dus echt, voor hen die het iets interesseert: ik kom heus weer terug. Maar nu, nu nog even niet.
Die telefoon komt dus alleen zo nu en dan tevoorschijn op momenten als deze. Dit is namelijk de beste avocado toast die ik ooit voorgeschoteld heb gekregen. We zitten bij Sunday in Brooklyn, waar altijd een rij staat. Maar deze keer hadden we gereserveerd. De chef van Altera (ook zo’n parel van een restaurant in Tribeca) heeft zichzelf over de kaart gebogen en met recht, dit is de beste avocado toast ooit. En geloof me: ‘I know my avocado’s’. Vandaag, het is inmiddels donderdag, zit ik er weer, voor een lunch met vriendin B. En ook op donderdag luidt het oordeel: beste avo toast ooit. Dus vergeet niet te noteren op de lijst voor in NY: brunchen bij Sunday in Brooklyn (http://www.sundayinbrooklyn.com/).
Roadtrip! Met Juice Brothers en Suit Supply (of eigenlijk met de powerdames achter deze bedrijven) reizen we af naar Connecticut, Greenwich om precies te zijn. We gaan voor een event met sappen, pakken en wijn. U begrijpt: ik ging gretig in op het voorstel om naar een event als dit mee te gaan. Tussen de Greenwich Housewives nippen we aan wat wijn, na natuurlijk een compenserende sap (Dragon’s Breath is mijn ultieme favoriet) en dompelen we ons onder in de het Gilmore Girls-achtige stadje. Heel erg knus, maar de eindconclusie van de discussie of we hier zouden kunnen wonen was toch echt een duidelijke nee. En uiteindelijk stapten we dus weer terug de auto in, terug naar het eiland. Het was een geslaagd event. De avond die volgde, zeer zeker ook. Maar die bleef buiten enige vorm van documentatie….
Even tussendoor. Ik was bij Joe & The Juice (waar ze zich overigens aanbieden als Valentijnsdate, mocht je die nodig hebben), en daartegenover was ineens Aerie. Ik zag een etalage gevuld met bloemen en een winkel gevuld met lingerie. Aan-ra-der. De kwaliteit is niet geweldig, maar de broekjes en topjes zijn fijn. En, vind ik heel belangrijk, zónder strassstenen en al te veel strikken. Aerie dus. Het is een pop-up store, dus wees er snel bij!
Volgen jullie Blue al? Die heeft namelijk nog wel enigszins meldingsdrang. Maar goed, zo’n gezichtje als dit kan dan ook moeilijk ongedeeld blijven, toch?
