Zoals we konden internetten in het vliegtuig, zo zijn we inmiddels volledig in disconnected in het Franse landschap. Op Parijs vlogen we. Met de koffer in de hand, en onze feestpakken in de ander, lieten we haar voor wat ze is. Zelfs in de verte heb ik niet even haar bekende toren kunnen bekijken. We moesten door, en wel direct. Eindbestemming: Normandie.

Op een prachtig chateau slapen we. De eerste avond dineerden we in zwierige galajurken en de mannen met een zwarte strik, en gister was het dan eindelijk zo ver: het huwelijk. Het feest was groots. Manlief kwam pas binnen toen de klok vijf uur in de morgen sloeg, en ik lag er gelukkig al wat langer in. Maar man, man, wat zijn huwelijken toch heerlijk.

Morgen gaan we weer naar huis, en dat zonder de stad der liefde nog even een bezoek te brengen. En dat doet toch wel een beetje pijn..maar ach, een keertje disconnected zijn is ook wel goed voor de afwisseling.

En het allerbeste aan korte tripjes, is dat we dan ook weer snel verenigd zijn met deze bolle beer…Ja, dat is toch wel het allerbeste