Schaamverhaal in het vliegtuig

Daar zat ik dan. Met de slappe lach en het schaamrood op de kakies in het vliegtuig. Over het algemeen vind ik mezelf best een leuk mens. Echt. Maar áf en toe ben ik echt een impulsief kind met pantoffeldiertjes-IQ.

Watdanwatdan? Na de awesome trip in Oregon stond ik op de luchthaven van Portland om weer naar huis te jakkeren. Vliegtijd: tien uur. Waar sommigen het héérlijk vinden om even offline te zijn en tien uur te nietsen, is vliegen mijn grootste vijand want de kans op een soort claustrofobische paniekaanval ligt altijd op de loer. Ja, da’s lastig als je van reizen houdt, kan ik je zeggen. Dus hou ik mezelf bezig als ik de lucht in ga. Met tijdschriften, foto’s bewerken op mijn telefoon, films erdoor jassen, stewards versieren, vijf keer plassen in een uur; álles wat je maar kunt bedenken om niet te lang stil te zitten en na te hoeven denken. En toen vond ik op de luchthaven van Portland een spel. ‘A little box of activities to do on an airplane’. 60 activiteiten in de vorm van opdrachten. Effing briljant. Dat MOEST ik kopen. Kostte dan wel even 27 bloedzure dollars, maar ik vlieg relatief vaak, dus ik zou het er zo uit hebben. Sterker nog, ik was van plan een vliegtuigspelletjesvideo te maken voor op Amayzine.

‘Ben ik écht zo’n eppo?’

Eenmaal in de zweefkist heb ik Sabine, mijn buurvrouw, omgetoverd tot spelmattie. Ook zij vindt het briljant. Camera in de aanslag, introtekst opgenomen en dan open ik het doosje voor de eerste opdracht. Als er toch maar niet al te gênante dingen tussen zitten hè? Na tien seconden kijk ik Sab aan en barst ik in lachen uit. Dit stond er op het doosje: ‘Flying with kids just got a little more fun!’ KIDS?! Wacht eens, HO.

‘Keep your kids busy on the plane with simple, open-ended activities’. Ben ik echt écht zo’n eppo? ‘Choose one activity every 5 minutes, your kids are busy for 5 hours!’ Ja, ik ben echt zo’n eppo. Je snapt: het was een kinderachtig rukspel met houten rotmuntjes.

Qua opdrachten probeerde ik er oprecht nog iets van te maken. Weet ik het, het kind in me omhoog te halen ofzo. Maar na het muntje ‘tel hoeveel passagiers je ziet slapen’ haakte ik toch een beetje af. Met als druppel: vouw een vliegtuigje van je kotszakje en doe ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet’. Hoi, ik ben Kiki en ik heb goddomme bijna dértig euro uitgegeven aan een spel dat ik niet eens kan weggeven aan mijn buurmeisjes want alle opdrachten ZIJN IN HET ENGELS.

Goed verhaal weer dit, Kiek. Koop voortaan maar weer een boek. Kwarkhoofd.