THANK YOU FOR FLYING WITH AMAYZINE

Episode 2

Ja, het is weer zover. Ik zit in de lucht met de vliegende Hollanders van KLM. Met een uurtje ben ik samen met onze vrienden van Renault in Kopenhagen. Daar mag ik gaan rijden in de vlamnieuwe Captur, lunchen bij Le Grilleriet en zie ik eindelijk Kopenhagen. Ben ik dus nog nooit geweest. Mijn maandagen zijn zwaar. Maarrr, dat vliegen brengt me op één van m’n eerste stukjes. Wat ik allemaal denk in een vliegtuig, lees hier mijn Annemaria-koekoek-brainwaves. Nu dacht ik het allemaal wel een beetje gecovered te hebben, maar verre, verre, verre van kom ik net achter. Daarom, tatarataaaa, episode 2. Klinkt toch wat meer sexy dan ‘het vervolg’.

1. Misschien had ik er van moeten maken ‘dingen die je denkt als je gaat vliegen’, want bij mij start het al onderweg. Zo moest ik vanochtend om vier uur mijn warme bed uit om nog een potje te douchen en een koffie tot me te nemen. Zonder functioneer ik niet. En op dat verwarrende uur bestaat de kans dat ik dingen vergeet. Maar ik was ingecheckt, had mijn boarding pass, alle vloeistoffen zaten in een doorzichtig zakje, het paspoort in het zijvak, mijn autosleutel in de hand en de slapers uit de ogen. Meer had ik niet nodig. En nu wist ik dat ik een paspoort bij me had, dus scoorde ik al punten bij Kiek, maar in de auto bekroop me ineens iets anders. Wat als ik het paspoort van mijn lief bij me had? Oooooh man, dát zou wat zijn. Ik heb vast zijn paspoort, echt the story of my life dit. En dan sta ik daar. Help, dit is gruwelijk. Einde van het verhaal? Het was gewoon de mijne in dat zijvakje. Alleen wat ik wel dubieus vind is dat ik ‘m nergens moest laten zien en ik zit nu toch écht op stoeltje 18A in het vliegtuig.
2. Omdat ik in een dag weer retour ga, regelde ik een parkeerplaatsje op Schiphol. P1 om precies te zijn. En daar stond ik, bij P1. Alleen Schiphol doet aan P1 én P1 Prior. Ik vind dit gewoon extreem verwarrend. De man in de luidspreker zuchtte wat, liet een parkeerkaart uit het apparaat spugen en verzocht me linea recta de uitgang weer te nemen. Na drie rondjes stond ik geparkeerd op rij Kaas (maar geen grapje) van de juiste P1. En deze organisatie doet dan iets met bereikbaarheid en vervoer… Oké, oké.
3. “Ben je geen Pri-oooo-ri-ty?” Uhm, nee. Diep vanbinnen wil ik natuurlijk wel een Priority zijn voor Schiphol, want dat geeft je vlucht jeu. Maar hoe in de wereld word ik een Priority? Moet ik daar een frequent flyer voor zijn of kan ik me gewoon à la de bonuskaart aanmelden voor dit privilege? Dan voelt het toch gelijk wat minder speciaal. Behalve als ie-de-reen moet wachten en jij gewoon door kunt karren natuurlijk. De heerlijkheid. Ik zeg altijd dat ik niet aan cue-en doe, maar dus wel op Schiphol.
4. Even tussendoor, ik wil alleen nog maar met KLM vliegen. Ik krijg nu koffie in een koffiebekertje met een windmolen. Dat is toch koddig. Ze gebruiken trouwens ook een trolley met Delfts blauw en tulpen. Lieve KLM, mag ik dan misschien in jullie Priority-clubje? Ah, toe?
5. Oh, en jullie daar bij de nooduitgang. Geen idee hoe vaak je de derrière in het vliegtuig parkeert natuurlijk, maar het kan heus geen kwaad om die steward nog een keertje uit te laten leggen hoe die deur open moet. Ik bedoel, herhaling is gewoon goed voor je hersenpan. Zeker als je, net als ik, om vier uur uit je slaap gerammeld werd door een onaardige wekker. En je sliep denk ik zomaar niet voor elf uur gisteravond, want het was nog licht. In al die mist in jullie bovenkamers had ik het bijzonder gewaardeerd als je ja had gezegd, maar helaas. Ze wezen de stewardess met bijbehorende veiligheidsriedel gewoon richting cockpit.
6. Wat is nou eigenlijk de beste plaats in het vliegtuig? Kan iemand me daar alsjeblieft een keer antwoord op geven? Ik voel me altijd heel zelfverzekerd als ik incheck en m’n stoeltje aanvink, maar ik heb geen f-ing clue. Meestal doe ik maar iets met een centimeter meer bij de knie en zicht op lucht. Maar als het landingsgestel weigert of die grote witte zwaan naast de baan terecht komt, dan zou ik toch gerne weten waar ik een beetje oké zit.
7. Ik krijg shopdrang in de lucht. Nu had ik de mazzel dat ik na de douane als de sodemieter naar gate vierentachtig (VIERENTACHTIG JA) moest en geen seconde te verliezen had. Iets met een rij van een kilometer en oneindig. Denk trouwens niet dat dit een grapje is van je vliegvrienden, als je voor een Europese vlucht niet minimaal twee uur te vroeg staat te trappelen, dan krijg je daar serieuze stress van. Ik was ui-ter-aard voorbeeldig op tijd. Of nou ja, misschien een kwartiertje later dan. Maar dat was de schuld van dat parkeergedoetje. Shoppen dus, daar ga je van bladeren. In dat bevlekte magazine. Ik had ineens een nieuw horloge nodig én die miniatuurgeuren of misschien wel een powerbank. Ja, het komt vast door zuurstoftekort.
Thank you for flying with Amayzine.